________________
સંત પુનિત મહારાજ જતા. ભક્તહૃદય, જાતઅનુભવ અને સરળ વાણીને લીધે તેમનું ભજન સચોટ બની જતું. શરૂઆતનાં ભજનો અને આખ્યાનો તો માધુબાગમાં બેસીને લખ્યાં હતાં. મહારાજ જે આખ્યાન કરે તેમાં ઓતપ્રોત થઈ જતા. ભરતમિલાપમાં રામને મળવાની ભરતની આતુરતા મહારાજ આબેહૂબ વર્ણવતા અને શ્રોતાઓ પણ તેમના વાફપ્રવાહમાં તણાઈ જતા.
મહારાજે જેસલતોરલનું આખ્યાન પણ ભાવવાહી શૈલીમાં રજૂ કર્યું.
જેસલ જગનો ચોરટો, પળમાં થયો પીર.'' અતિ ઘાતકી અને મહાપાપી, લોહીતરસ્યા વાઘ જેવો જેસલ તોરલના સંગને કારણે ગરીબ ગાય જેવો બની ગયો. જેસલ-તોરલ આખ્યાન શ્રવણ કરતાં શ્રોતાઓમાંના જેમનાથી પાપ થયાં હતાં તેઓ છાનું રડી લેતા. ગાયોને ઘાસચારો
૧૯૪૪માં દુકાળ પડ્યો. અબોલ પશુઓ ઘાસને અભાવે મરવા માંડ્યાં. મહારાજથી તેમનું આ દુઃખ સહન ન થયું. મહારાજે રાત્રે ભજનમાં ગાયોના ઘાસચારા માટે ટહેલ નાખી. પરિણામે સારી રકમ એકઠી થઈ. તેનું ઘાસ ખરીદીને સ્વયંસેવકો દ્વારા ગાયો અને અન્ય પશુઓને પૂરું પાડ્યું. મહારાજે પાઈએ પાઈનો હિસાબ ભજનના કાર્યક્રમ દરમિયાન જાહેર કરી દીધો હતો. મહારાજ જે નિમિત્તે પૈસા ઉઘરાવતા તે જ નિમિત્તે ખર્ચ કરતા હતા, પરંતુ મહારાજ ફંડફાળો અગાઉથી એકઠો કરી રાખી મૂકતા ન હતા. તેઓ માનતા કે ‘ફંડ ત્યાં બંડ.' જરૂર પડે ત્યારે નાણાં ઊઘરાવીને સેવાકાર્યમાં ખર્ચ દેતા.
