________________
૧૮
શ્રી રમણ મહર્ષિ ભગવાન શ્રી રમણમાં આજનું અનન્ય દિવ્ય કવિત્વ વિલસતું હતું. એમણે પોતાની માતૃભાષા તામિલને એક નવી અને ભવ્ય કવિતાશૈલી બક્ષી. સાહિત્યજગતમાં અભિનવ પ્રાણસંચાર કરતી એ શૈલી સઘન, અર્થગર્ભ, શિષ્ટ અને પ્રાસાદિક પણ છે. શ્રી રમણ જેવા જ્ઞાનકવિને તો એ સુંદર – સાર્થક શૈલી સહજ જ હતી ! એ શૈલીમાં એમણે તામિલ ભાષામાં ઉપનિષદો આપ્યાં. સાથોસાથ અનેક રચનાઓ દ્વારા તેમણે સંસ્કૃત, મલયાલમ અને તેલુગુમાં પણ પોતાના કવિત્વનો પરિચય આપ્યો. તામિલના વેનવા છંદનો તેલુગુ ભાષામાં ઉપયોગ કરી આપવાનું પ્રથમ શ્રેય તેમને જ છે. તેમણે અનન્ય કાવ્યાત્મક જ્ઞાનરત્નોથી તામિલ ભાષાને શણગારી છે. લેખક” કે “કવિ' તરીકેની કશીય સભાનતા સિવાય નિઃસંકલ્પ રહીનેય તેમણે સતત સાહિત્યસેવા કરી છે. સને ૧૮૯૬થી – જ્યારથી અરુણાચલમાં તેમનું પદાર્પણ થયું ત્યારથી જ - તેઓ નિ:સંકલ્પ હતા જ અને છતાંય ઈશ્વરેચ્છા કહો, પરમસત્તા કહો, કે ઈશ્વર કહો, જગતની સર્જક-પાલક-સંહારક, એ શક્તિએ જ શ્રી રમણનાં મન, વાણી, શરીરને નિમિત્ત બનાવીને માનવમુક્તિ કાજે શ્લોકો – ગીતો રચાવડાવ્યાં અને ગવડાવ્યાં ! ભક્તોની પ્રાર્થનાઓ ફળી, જિજ્ઞાસુઓ ગતસંદેહ થયા ! અધ્યાત્મવિષયક પ્રશ્નોના ઉત્તરરૂપે તેમના શ્રીમુખમાંથી તામિલ – કાવ્યપંક્તિઓનો મધુર ર નીકળી જતો ! અત્યારે મળતાં બધાં ઉપદેશરત્નો, એ શ્રીમુખે સરી પડેલાં કાવ્યો – શ્લોકોનું, ભક્તોએ સંપાદિત કરેલ લિપિબદ્ધ રૂ૫ છે. ‘‘શ્રી રમણ ન્યુટ્રી ટુ'' (શ્રી રમણ કૃતિઓનો તામિલ સંગ્રહ)ના રૂપમાં તે ઉપલબ્ધ છે. એમાં પાંચ
