________________
પૂજ્ય શ્રીમોટાઃ જીવનચરિત્ર - ૭ તો ભલે પણ ખોટી લાલચને વશ થઈ સગવડની જરા પણ ઈચ્છા કરવી નહીં, અને તો જ પ્રભુ પ્રસન્ન થાય, કંઈક આવા વિચાર સાથે વડોદરા કૉલેજમાં ભણવાનું શરૂ કર્યું. પરંતુ રહેવાનો પ્રશ્ન વિકટ હતો. હૉસ્ટેલમાં રહી ખોટું ખર્ચ કરવું ન હતું. કાલોલના એક નાગરબંધુ વડોદરા કૉલેજમાં ફેલો હતા. તેમને મળીને તેમની રૂમની સાફસૂફી કરવાની શરતે તે ભાઈએ સાથે રહેવાની હા પાડી. હવે સવાલ હતો જમવાનો. અને તે પણ ઓછામાં ઓછા ખર્ચથી ગોઠવાય તેવો માર્ગ શોધવાનો હતો. વડોદરામાં ચાંપાનેર દરવાજા પાસેની વૈષ્ણવ હવેલીના મુખિયાજીને મળીને ભગવાનનો પ્રસાદ રોજ એક પાતર મેળવવાની વ્યવસ્થા કરી. તેની રોજની કિંમત દોઢ આને ચૂકવવાની હતી. જમવાનું ચોખ્ખું મળે અને ચોખા ઘીવાળું મળે. પણ આ સહેલાઈથી મળે તેમ ન હતું. રોજ સવારે અઢી માઈલ ચાલીને જવું પડતું. જતાં અને આવતાં અઢી માઈલ કાપવા પડતા. એ સમયનો પણ સદુપયોગ વાંચન માટે કરવાનું ચૂકતા નહીં. મંદિરે જઈ, નાહી, જમીને ફરી પાછા રૂમ પર આવી જતા.
આ રીતે કૉલેજનું પ્રથમ સત્ર તો પૂરું થયું પરંતુ ચુનીલાલનાં આધ્યાત્મિક મા પ્રભાવતીબહેનને ખબર પડતાં તેમણે એ બંધ કરાવ્યું.
કૉલેજ હૉસ્ટેલમાં નાગર વિદ્યાર્થીઓ ‘ચા કલબ' ચલાવતા. તેમને માટે ચા બનાવવાનું વગેરે કામ તેમણે ઉપાડી લીધું. અન્ય વિદ્યાર્થીઓ તેમને મદદ કરતા. ચુનીલાલને તો એક જ લગન હતી – ભણવાની, અને એ માટે કોઈ પણ કામ કરવાની નાનપ કે શરમ તેમને લાગી ન હતી. સૌનો સ્નેહ મળતો, સહાય પૂ.આ.-૩
