________________
સાધુ વાસવાણી તેમને દર્શન આપેલાં.
તેમને સંધ્યા સમયે તારા- દર્શનનો શોખ હતો. ધ્રુવ તારો બતાવી તેનાં માતુશ્રીએ ધ્રુવની કથા કહી. બાળકને પોતે ધ્રુવ હોય તેવો ભાવ થયો અને સ્તુતિ ગાવા લાગ્યા. માએ તેને દિગંત સુધી ખ્યાતિ વ્યાપે તેવા આશિષ આપ્યા. પિતાશ્રી લીલારામ અસાધ્ય રોગો મટાડવાની શક્તિ ધરાવતા. દૂર દૂરથી લોકો તેમની પાસે આવતા.
આવાં શ્રદ્ધાળુ અને ધાર્મિક મા-બાપના પુત્રમાં ઈશ્વર પ્રત્યેની શ્રદ્ધા અખંડ વહેતી રહી.
બાળક થન્ડર કુદરતી રીતે જ માનવ, પશુ-પક્ષી અને નિસર્ગ પર પ્રેમ ધરાવતો. છ વર્ષની ઉંમરે તેણે શાળા પ્રવેશ કર્યો. શાળાએ જવાના રસ્તા પર મટનની દુકાન હતી. ત્યાં બકરાં-ઘેટાં મારીને લટકાવેલાં હતાં. તેમાંથી લોહી ટપકતું જોઈ બાળક વાસવાણીનું દિલ દ્રવી ઊડ્યું. તેણે માને માંસ ખાવા આપવાની મના કરી. મા તો માનતી કે માંસભક્ષણ શક્તિદાયક છે. તેની મા છુપાવીને વાનગીમાં માંસ આપી દેતી. આની જાણ એક વખતે હાડકાંનો ટુકડો નીકળતાં થઈ ગઈ. બાળકે અસહ્ય દુઃખ અનુભવ્યું. માએ ત્યારથી તેને શાકાહારી જ રાખવા વચન આપ્યું. વાસવાણીજી ત્યારથી આજીવન શાકાહારી જ રહ્યા.
એક એવો જ નાનપણનો બીજો પ્રેરણાદાયી પ્રસંગ છે. મહાશિવરાત્રિને બીજે દિવસે પિતાશ્રી સાથે મહાકાળીનાં દર્શને જતાં તેને બકરાનું કાચું માંસ પ્રસાદમાં આપ્યું. તેણે તેનો અસ્વીકાર કર્યો. પિતાએ પ્રસાદના અનાદરથી થતા નુકસાન બાબત ખૂબ સમજાવ્યા. માન્યા નહીં તેથી બાળક વાસવાણીને
