________________
૧૪
સાધુ વાસવાણી પ્રાધ્યાપક - પ્રિન્સિપાલ - સાધુ
વાસવાણીજીને તીર્થક્ષેત્રો અને મંદિરોમાં વિચિત્ર અનુભવો થયા. તેમની માન્યતા બંધાઈ કે ભગવાં વસ્ત્ર પહેરીને ભગવાનનું નામ લેવાથી ભગવપ્રાપ્તિ શક્ય નથી. સાચો ભગવાન ગરીબોની સેવામાં છે. ભગવાન મંદિરોમાં કે એકાંતમાં બેસીને મળતો નથી. તે ગરીબોની ઝૂંપડીઓમાં બિરાજે છે.
ગરીબોને મદદ કરી, તેમનાં આંસુ લૂછી નવી ગીતા રચવી જોઈએ. હવન-હોમ જોઈ તેમણે વિચાર્યું કે જીવનમાં ત્યાગરૂપી યજ્ઞ કરતા રહેવું જોઈએ. ગીતાનો યજ્ઞ અને તપસ્યાનો બોધ આ રીતે આત્મત્યાગ કરવા અને નવી ગીતા રચવા; ગરીબોની સેવા કરી તેમનો પ્રેમ અને સહાનુભૂતિ સંપાદન કરવાં જોઈએ.
સિંધી લોકોની વેપારી કુનેહ અને સાંસારિક સાધનપ્રાપ્તિ સામાન્ય સ્વભાવથી ખૂબ જ જુદો તરી આવતો વાસવાણીજીનો આ જીવનદષ્ટિકોણ જોઈ, સિંધી લોકો તેને સાધુ વાસવાણી તરીકે ઓળખવા લાગ્યા. વાસવાણીજીની એ સતત પ્રાર્થના રહેતી કે તેમને સાધુતાને ચરિતાર્થ કરવાનું ઈશ્વરી બળ મળી રહે ! મીરાં સ્કૂલ
સાધુ વાસવાણીમાં વસેલ “શિક્ષક તે જમાનાના શિક્ષણમાં રહેલી ઊણપો તેમ જ વિદ્યાર્થીઓ ને આશ્રમજીવનની જરૂરિયાત વિશે ચોક્કસ વિચારો ધરાવતો હતો. ભવિષ્યના નેતાઓ, સંતપુરુષો અને આધ્યાત્મિક ઓપવાળી વ્યક્તિઓ જ હિંદને મોખરે લાવી શકે તેવું માનતા વાસવાણીજીએ મહામહેનતે થોડી મૂડી એકઠી કરી, શ્રી કુન્દનમલ જેઓ સત્સંગ એસોસિયેશન સચિવ હતા, તેમને આપી. શ્રી કુન્દનમલની શ્રદ્ધા હતી કે આ
