________________
સ્વામી શ્રી રામદાસ (કનહનગઢ કેરળ) ઉત્તરમાં આગળ નથી જવું એમ કહી રામદાસ સાથે ઝાંસી તરફની દિશા લીધી. ઝાંસી પહોંચ્યા પછી સાધુરામે રામદાસનો સાથ છોડી દીધો. પણ રામદાસની ચિંતા કરનારા રામે તો કંઈ સાથ નહોતો છોડ્યો. બજારમાંથી પસાર થતા રામદાસને એક માણસ બોલાવી ગયો અને એ રીતે એક અતિ ભાવિક શેઠ મહાદેવપ્રસાદ સાથે તેમનો મેળાપ થયો. મહાદેવપ્રસાદના અતિ આગ્રહથી રામદાસ ઝાંસીમાં એક મહિનો રહ્યા. રામદાસ થોડું વધુ રોકાય અને પોતાને સત્સંગનો લાભ મળે એવી લાલચથી મહાદેવપ્રસાદે ઝાંસીથી છ માઈલ દૂર ઉરસા ગામના રામમંદિરમાં એમના રહેવાની વ્યવસ્થા કરી આપી. અહીં ગામ બહાર નદીને કિનારે જર્જરિત સ્થિતિમાં સતીની દેરીઓ હતી. તેમાંની એક દેરીમાં થોડા દિવસ એકાંતવાસ કરવાની રામની પ્રેરણા થતાં સ્વામીજી ત્યાં આઠ દિવસ રહ્યા. દિવસમાં માત્ર એક વાર રામમંદિરમાં જતા અને ભિક્ષા લઈ આવતા.
એ દેરીવાળી જગ્યા એકદમ શાંત હતી. સ્વામીજી દેરીમાં બેસી આખી રાત ભજન કરતા રહેતા. રાત્રિ સમાધિના અભુત આનંદમાં પસાર થતી.
આખું વાતાવરણ રામમય થઈ ગયું હતું. શ્વાસે શ્વાસે રામની પ્રતીતિ થતી હતી. પ્રાત:કાળે જ્યારે શ્રીરામનો મધુર મંત્ર “ૐ શ્રીરામ જય રામ જય જય રામ' મોટેથી રટતા ત્યારે નાનાંમોટાં પંખીઓ તથા ખિસકોલીઓ ઓટલા પર ઊતરી આવતાં અને એકચિત્તે આ મંત્રગાન સાંભળી રહેતાં. સંધ્યાકાળે એ જ નો મધુર નાદ ત્યાં ચરવા આવેલાં પશુઓ - ગાયો, બકરાંઓ વગેરે
