________________
૧૪ સ્વામી શ્રી રામદાસ (કનનગઢ કેરળ) ચેકરે પૂછ્યું, ‘‘તમે ક્રાઈસ્ટને માનો છો ?'' રામદાસે કહ્યું, “કેમ નહીં? જગતના ઉદ્ધાર માટે આવેલા એ પણ ઈશ્વરના એક અવતાર જ હતા.'' આ જવાબથી પ્રભાવિત થયેલા ટિકિટચેકરે તે પછીની ગાડીમાં બંને સાધુઓને બેસાડી દીધા.
કલકત્તામાં કાલીમાતાનાં દર્શન કરી દક્ષિણેશ્વર જવા ઊપડ્યા. અર્ધી રાત્રે દક્ષિણેશ્વરના મંદિરે પહોંચ્યા. મંદિરમાં કોઈને રાતવાસો કરવા દેવામાં આવતો ન હતો. તેમ છતાં પૂજારીએ તેમને રહેવાની છૂટ આપી. પણ ભયંકર ઠંડી અને તે ઉપરાંત મચ્છરોનાં ધાડેધાડાં. રામદાસે વિચાર્યું, ‘‘રામની કરુણાની શી વાત કરીએ? જાગતાં જાગતાં રામભજન સારી રીતે થાય અને વચમાં ઊંઘ દખલ ન કરે એ માટે એણે કેવી આબાદ યુતિ શોધી કાઢી છે!''
દક્ષિણેશ્વર તો પરમહંસ શ્રી રામકૃષ્ણના નિવાસથી પવિત્ર થયેલું તીર્થ. રામદાસને ત્યાંથી નીકળતાં પહેલાં વિચાર આવ્યો: “ હે રામ ! જ્યાં શ્રીપરમહંસદેવ રહ્યા હતા અને પોતાની સાધના કરી હતી તે જગ્યાનાં શું રામદાસને દર્શન નહીં થાય ?'' આ વિચાર આવ્યાને પાંચ મિનિટ પણ ભાગ્યે જ થઈ હશે ત્યાં એક ઊંચો યુવાન સંન્યાસી આવ્યો. નમસ્કાર કરીને તેણે પૂછ્યું, “ભૈયા, તમે અહીં થઈ ગયેલા શ્રીરામકૃષ્ણ પરમહંસદેવનું નામ નથી સાંભળ્યું ?''
“સાંભળ્યું છે મહારાજ ! અને રામ એના દાસને અહીં એટલા માટે જ લાવ્યો છે.'' રામદાસે જવાબ આપ્યો. મનમાં ભગવાનની ગૂઢ લીલા વિશે વિચારવા લાગ્યા.
તો તો ચાલો મારી સાથે. એમનાં નામ અને નિવાસથી
