________________
૫૦
હજરત મહંમદ પયગંબર ઘોર અપરાધ છે. વ્યભિચાર ન કરો. તે ઘણું જ ખરાબ કૃત્ય છે અને ઘણો જ ખરાબ માર્ગ છે. જીવહત્યા ન કરો જે અલ્લાહ હરામ ઠેરવી છે, સિવાય કે જેની છૂટ આપી છે.''
“અલ્લાહ કહીને પોકારો કે રહેમાન કહીને, જે નામથી પોકારો તેના માટે બધાં જ ઉત્તમ નામો છે, અને પોતાની
નમાજ ન બહુ ઊંચા અવાજે પઢો અને ન તો બહુ ધીમા . અવાજે, આ બંને વચ્ચે મધ્યમ અવાજે પઢો.''
‘‘આ ધન અને આ ઓલાદ કેવળ દુન્યવી જીવનની એક હંગામી સજાવટ છે. હકીકતમાં તો બાકી રહી જનારાં સત્કાર્યો જ તમારા પરમાત્માની નજીક પરિણામની દષ્ટિએ વધુ સારાં છે. અને તેનાથી જ સારી આશા રાખી શકાય છે. ચિંતા એ દિવસની થવી જોઈએ જ્યારે અમે પર્વતોને ચલાવીશું, અને તમે ધરતીને સાવ નગ્ન જશો, અને અમે તમામ મનુષ્યોને એકત્ર કરીશું એવી રીતે કે એક પણ બાકી નહીં રહી જાય. અને બધા જ તમારા પરમાત્માની સમક્ષ કતારબદ્ધ રજૂ કરવામાં આવશે. . . . લો, જોઈ લો. આવી ગયાને તમે અમારી સામે એવી રીતે કે અમે (પરમાત્માએ) તમને પહેલી વખત પેદા કર્યા હતા. તમે તો એમ સમજ્યા હતા કે અમે તમારે માટે કોઈ વાયદાનો સમય નક્કી જ કર્યો નથી. અને કર્મનોધ સામે મૂકી દેવામાં આવશે (એક દિવસ અલ્લાહ સમક્ષ સૌનો ન્યાય થવાનો છે, ત્યારે માત્ર સક્કમની ગણતરી થશે) એ વખતે તમે જોશો કે ગુનેગાર લોકો પોતાના જીવનપુસ્તકની નોંધથી ડરી રહ્યા હશે અને કહેતા હશે ““અફસોસ છે ! અમારું દુર્ભાગ્ય છે. આ કેવું પુસ્તક છે કે જેમાં અમારું કોઈ નાનુંમોટું કાર્ય એવું નથી જે
