________________
હજરત મહંમદ પયગંબર
૧૩ “અલ્લાહના ગુણ ગાઓ, મારા પહેલાં પણ અલાહ જેટલા પયગંબર મોકલ્યા હતા તે મારી અને તમારી માફક જ ખાતા, પીતા અને શેરીઓમાં ફરતા હતા.'' અર્થાત્ મહંમદ સાહેબ કોઈ ચમત્કારમાં માનતા ન હતા અને એમણે ક્યારે પણ કોઈ ચમત્કાર કરી શકવાનો દાવો કર્યો નથી. એમણે હંમેશાં એમ જ કહ્યું છે કે, “ઈશ્વર સર્વશક્તિમાન છે અને એણે ધાર્યું હોય તેમ જ બધું થાય છે. ઈશ્વરની ઈચ્છાને શરણે જાઓ. મારો પોતાનો લાભ-ગેરલાભ પણ મારા હાથમાં નથી.''
કુરેશીઓએ છેલ્લા ઉપાય તરીકે મહંમદ સાહેબના કાકા અબુ તાલિબને પોતાના ભત્રીજાને નવા ધર્મનો પ્રચાર કરતા અટકાવવાનું કહ્યું. પરંતુ અબુ તાલિબે મહંમદ સાહેબને કહ્યું ત્યારે મહંમદ સાહેબે જણાવ્યું કે, ‘‘લોકો મારા જમણા હાથમાં સૂરજ અને ડાબા હાથમાં ચંદ્ર મૂકે તોપણ અલ્લાહનો હુકમ છે ત્યાં સુધી હું મારા સંકલ્પમાંથી ચલિત થઈશ નહીં.'' અબુ તાલિબ ભત્રીજાની નિષ્ઠાથી પ્રભાવિત થયા અને પોતે મુસ્લિમ થયા ન હતા પણ મહંમદની ધર્મપ્રવૃત્તિમાં એમનો મૌન સહકાર હતો. ઉમર નામના એક બળવાન મક્કાવાસી જુનવાણી વિચારના અને મહંમદ સાહેબના કટ્ટર વિરોધી હતા. તે મહંમદ સાહેબને મારવા નીકળ્યા ત્યારે ખબર પડી કે એમનાં પોતાનાં બહેન-બનેવી મુસલમાન થઈ ગયાં છે. આથી તે પહેલાં બહેન બનેવીને મારવા ધસ્યો. પરંતુ ઉમર બનેવીને જમીન પર પાડી નાખી મારવા તૈયાર થયો ત્યારે પણ બહેન કે બનેવી પોતાની ધર્મ વિશેની આસ્થામાંથી ડગ્યાં નહીં. ઉમરે બાજુમાં પડેલા કુરાનની આયતો વાંચી અને એટલા સ્તબ્ધ થયા કે મુસ્લિમ ધર્મ
