________________
હજરત મહંમદ પયગંબર વિવિધ પ્રસંગોમાં એમનું પ્રેમ અને દયાથી આદ્ર વ્યક્તિગત પ્રગટ થવા લાગ્યું. તેમની પ્રેરણાથી લડાઈ અને અશાન્તિ દૂર થઈ. પ્રેમ અને દયાનું સામ્રાજ્ય આજુબાજુ વિસ્તરવા લાગ્યું. પીડિતો પ્રત્યે હમદર્દી અને સહાય તેઓ દાખવતા. તેઓ હંમેશાં સાચું બોલતા અને આચરતા, એથી એમની ખ્યાતિ અલઅમીન - શ્રદ્ધેય - વિસ્વાસુ - તરીકે ફેલાઈ. એક વાર અબદુલ્લા નામના એક વેપારી સાથી સાથે વેપારાર્થે કંઈ વાત કરી રહ્યા ત્યારે અબદુલ્લાએ, વચ્ચે કંઈ કામ આવી પડતાં મહંમદ સાહેબને કહ્યું કે હું હમણાં આવી વાતચીત પૂરી કરું છું, પણ અબદુલ્લા ત્રણ દિવસ સુધી ન આવ્યા. અને આવ્યા ત્યારે મહંમદ સાહેબ તેની રાહ જોતા તે જ સ્થળે થોભ્યા હતા.
ધીમે ધીમે મહંમદ સાહેબની પ્રતિષ્ઠા જામતી ગઈ અને ઘણા લોકો એમની સલાહ સ્વીકારવા લાગ્યાં. પચીસ વર્ષની ઉંમરમાં તો હજરત મહંમદે મક્કાના સૌથી વિશ્વસનીય આદમી તરીકે પ્રશંસા પ્રાપ્ત કરી, લોકહૃદયમાં ગૌરવવંતુ સ્થાન દઢ કર્યું. દરમિયાન અબુ તાલિબના કુટુંબના સભ્ય તરીકે બકરાં ચરાવવાનું કે ધંધાર્થે સીરિયા જવાનું કામ પણ તેઓ કરતા. એક વાર અબુ તાલિબ સાથે સીરિયા ગયા ત્યારે એક સાધુએ મહંમદ મહાન પુરુષ થશે એવું ભવિષ્ય ભાખ્યું હતું અને અહીં યહૂદીઓ એને મારી નાખશે એવો ભય પણ દર્શાવ્યો હતો. પરંતુ સીરિયા જવાના અનુભવમાં સીરિયામાં વ્યાપક યહૂદી, ખ્રિસ્તી અને બૌદ્ધ ધર્મનો પ્રભાવ મહંમદ સાહેબ પર પડ્યો અને એ ધમોનાં સારાનરસાં લક્ષણો એમણે વિચાર્યું. એ ધમની થયેલી અવનતિનો પણ એમને ખ્યાલ આવ્યો. વિવિધ ધર્મોની થયેલી
