________________
૧e,
હે માબાપને મન ગમે, જી રહે સદા સુખ માંહી; જો બાલપણે એ ધરમી થયે, ધર્મ કરે ઉછાહી. ભ. ૮ જીહો એક દિન આવ્યા મુનીવરૂ, હે શ્રવણે સુણી ઉપદેશ અહો પ્રતિબુઝ સુત વીરને, જોં ધર્યો વૈરાગ વિશેષ. ભ. ૯ કહે જા ભાવ સંસારને, કહે સહુ કારીમાં એહ; છહો માતા પિતા કુણ કેહનાં, હે કણે સ્યુ કરીયે નેહ. ભ. ૧૦ જીહો સ્વારથ સહકે સગે, જીહો સ્વારથ વિણ નહી કેઈ; છો આદર લહીએ સ્વારથે, જીહો સ્વારથ મીઠે જોઈ. ભ. ૧૧
હે સહુ સગપણ એ કારમે, જીહે એહથી ન સરે કાજ; આહે ધર્મ સગે અવીહડ સહી, જો ઈમ ચિતે શિવરાજ. ભ. ૧૨ મા બાપ સાથે સંવાદ.
દુહા ઘરે આવીને ઈમ કહે, વીરસુતિ રે તીણ વાર; ધર્મ સુ મેં સદ્ધો, ભવજલ તારણ હાર. માત પિતા હવે આજ્ઞા, મુજને આપે આજ; ગુરૂ પાસે વ્રત આદરૂં, સારૂ આતમ કાજ.
ઢાળ ૨ જી. (ધરે આજી આંબો મેરી. એ દેશી.) માયડી કહે “જાયા સાંભળે, તે વાત કિસી કહી એહ; વ્રત શું તું સમજે નાનકડા, વ્રત કઠીન કેમલ તુજ દેહ. મા. ૧ વહાલે તું અમને પ્રાણથી, ક્ષણ તુજ વિરહ ન ખમાય; તું જીવ જડી વછ માહરે, દુખભર ઈમ ભાખે માય. મા. ૨. વરસે વરસાત તણી પેરે, આંખડીઉં આંસુ ધાર; હૈડા સુભીની પુત્રને, કહે તુજ વિણ કેરું આધાર. મા. ૩. સંયમ તે છે વછ દેહીલે, જેહવી ખાંડાની ધાર; સાયર તર બાંહે કરી, ઉપડાવે શીર “ગિરિ ભાર. મા. ૪. ' અપ્રમાદપણે રહે વલી, વ્રત ધરવે નિરતિચાર; દેસ બેંતાલીસ ટાલી કરી, લે અરસ નિરસ આહાર. મા. ૫.
૧ કારમા, કઠણ, ૨ પુત્ર. ૩ વસ–પુત્ર. ૪ તરવાર. ૫ પર્વત
