________________
દિ અવરજવર ઓછી થતી ગઈ. અને એ મહાતીર્થના જિનાલયોમાં બિરાજમાન જિનપ્રતિમાજીઓની પૂજાવિગેરે પણ દુષ્કર થવા લાગી. - હિંદૂસ્તાન સંધનું પ્રતિનિધિત્વ ધરાવતી અમદાવાદમાં આવેલ શ્રી આણંદજી કલ્યાણજીની પેઢીના સૂત્રધારોએ દુખી હૃદયે કડવા ઝેરના ઘૂંટડાની જેમ એવો નિર્ણય લેવા વિચાર્યું કે એ મહાજિનાલયોના પ્રતિમાજી મહારાજના બિંબોને આબુજી, તારંગાજી કે અમદાવાદના જિનાલયોમાં પધરાવી દેવા.
જોકે ઠરાવરૂપે નિર્ણય લેવાણો ન હતો પરંતુ સબળ વિચારણામાં હતું ત્યાં પૂ. શાસન શ્રીને આ વાતની કયાંકથી જાણ થઈ. આણંદજી કલ્યાણજીની પેઢીની સ્થાપના થઈ ત્યારથી આપણા શાસનસમ્રાટ શ્રીના સતત સંપર્કમાં રહેતી અને એઓને પૂછયા સિવાય કોઈ પણ જાતના એ પેઢી નિર્ણય લેતી નથી. વર્ષો પહેલાં આ પેઢીનું બંધારણ પણ પૂ. શ્રીની સલાહ સૂચનાનુસાર ઘડાયેલ એટલે પૂ. શ્રીએ પેઢીના સૂત્રધારોને બોલાવ્યા. પેઢીના સૂત્રધારોએ વ્યથિત દયે અમારે નિરુપાયે આ નિર્ણય લેવા અંગે વિચાર્યું છે એમ જણાવ્યું. પૂ. શ્રીએ એ નિર્ણય લેવા અંગેનું મૂળશોધતાં આર્થિક પ્રશ્ન છે એમ જણાયું અને એ જવાબદારી પોતે સ્વીકારી તીર્થોદ્ધારકાર્ય અંગે ઝડપી નિર્ણય લેવાણો.
આ કાર્ય માટે શિલ્પશાસ્ત્રના જાણકાર કોઈ ને રોકવો એ વિચારતાં એ સમયે પાલીતાણાના નવોદિત શિલ્પી પ્રભાશંકર ઓઘડભાઈ સ્થપતિ ઉપર નજર ઠરી અને એમને નિયુક્ત કરવામાં આવ્યા.
જીણોદ્ધાર કાર્ય અંગે પ્લાનો (નકશાઓ) બનાવતાં જો કોઈ શિલ્પ શાસ્ત્રાનુસાર ક્ષતિ જણાયતો પૂ. શ્રી પ્રભાશંકરભાઈને ખખડાવી નાખતા અને એ અપૂર્વ ધૈર્યથી સહન કરી લેતાં કહેવત છે ને કે “સહે તેજસ
૬૪
