________________
જેમ જેમ અમીના પુવારા હૃદયકમળની પાંખડીઓને પખાળતા ગયા, એ સાધુતાની ખૂશબ પ્રસન્નતા ફેલાવતી ગઈ, એ શીતળતાનાં વાયુ દિલને “તર-બતર કરતાં રહ્યાં, ને જેમ જેમ વિવિધ જ્ઞાનક્ષેત્રનાં પચરંગી કિરણને રાશિ તેજ પ્રસારતે આગળ ને આગળ વધતે ચાલે તેમ તેમ ચિત્તનાં ઊંડાણમાં એક પ્રકારની શાંત, સુંદર, “નિર્વિકલ્પ મધુરી કલ્યાણ-સમાધિ આવવા લાગી. - હું ન જાણું તેમ “કેક ગેબી ચીજ અંદરના તત્વને પ્રેમથી પંપાળીને પડકારી રહી છે” એવી ઝણઝણાટી થઈ પ્રેરણા જાગીને બેલીઃ
" “અય અનંતકાળના “મુસાફર–ચિતારા! શાંત થા. સ્વસ્થ થઈ વિરમી જા, થોડે કાળ–અહીં એગ્ર વિસામે માની. કાળના ચક્રમાં ફરતાં ફરતાં “ઠહરી” જા, છેડે સમય, અને આ બધી દુન્યવી “શુદ્ર કમાણ, રમતડીઓ કે પ્રવૃત્તિઓને પૂંઠ દઈ ઉતારી લે કેંક “ભવના માતા’ રૂપે એ બધાં દિલખુશ હદયનાં રંગે કાગળ પર “કળથી' -હારી પીંછી ને અંતરનું સુંદર “મિલન સાધીને! ચિતારા, એવું, એવું કંક ચિતરી લે કે હનેય “તૃપ્તિ' થાય, ને જેનારને ય ખુશાલી ઉપજે દ્રષ્ટા ને દ્રશ્યને અજીબ સંગમ થાય.
ચિતરી લે હારી કળા ને કૌશલ્યથી! તેનાં દર્શને કંકને નવજીવન સાંપડશે, કેકમાં સંસ્કાર ને માનવતાની ‘ઉર્મિઓ
