________________
ઢઢાળીને જગાડે છે દરેકની અંદરના ઉચ્ચ તત્ત્વને, ને ઉદ્ભધે છે તેઓ ગૌરવભર્યું : “શ્રોતા! તું મહાન થવા જ સરજાયા છે.” એમના પ્રત્યેક વચને મહેકે છે પોતાના વ્યક્તિત્વની સુવાસ, પ્રત્યેક શબ્દમાંથી સ્પુરે છે સૌદર્યની કુમાશ. માનવીને પામર'ના ટાણા મારી પછાડતા નથી તે, પણ ‘ભવ્યાત્મા’ કહી દોરે છે ખીણમાંથી શિખર તરફ. જ્ઞાનમસ્તીમાં ઝંખે છે એ
“સવી જીવ કરું શાસનરસી...
સવી જીવ કરી લઉં' ધર્મમુખી”— ક્રોધ, માન, માયા ને લાભથી વિમુક્ત થઈ ! જીવનલક્ષી મૂલ્યાંકન
માનવીનું જીવન છે માનવીની સૌથી માંધી મૂડી, તેનાથી દૂર ફેંકી, માનવીને કયાંથી જીવાડી શકાય? માટે તે જીવનને સ્પર્શતા સર્વ પ્રશ્નો તેઓ ચર્ચે છે શાંતિથી ને ઊંડાણુથી, ધર્મી, કર્મો, શાસ્ત્ર ને ઉપદેશ‘જીવનને ઉન્નત કરવા પૂરતા જ જરૂરી' માનીને! માનવીના જીવનમાં આજે જાગી છે ચામેર
વિસંવાદિતા ને ખસૂરાપણુ,
ત્યાં સંવાદિતા ને શાંતિની કરવી છે એમને પુણ્ય-પ્રતિષ્ઠા. માનવીની અંદરનું કે પોકારી રહ્યુ છે પામવા–
૨૨
