________________
વિરતા ને સાધુતાનું મહક મિલન! અમને સુડોળ દેહ, વિચાર-સૌષ્ઠવથી પુષ્ટ બન્યું છે કે વિચારગાંભીર્ય આ સપ્રમાણ દેહમાંથી ઘડાયું છે? બનેને મેળ ત્યાં અજબ જામ્ય જણાય છે. શાંત, સૌમ્ય, ને ગહન સંસ્કારિતાભર્યું વ્યકિતત્વ તેમની સાધુતાને મહાનતાના ક્રમશઃ ઓપ આપી રહ્યું છે, કૈક રંકાને બંકા બનાવતી ચતુરાઈથી મહેકી ઊડ્યું છે. અપવાદ સિવાય, મહા તપસ્યા કરનારા તપસ્વીઓ સિવાય, કહે ! પ્રગટી છે કયાંય આવી મહત્તા, કઈમાંચકાંકલાનિસ્તેજ શરીરમાંથી? નહિ! નહિ! મહત્તા તે નહિ જ પણ માંદલા ને માંગાપણનાં “જંતુઓ જ ફેલાય ત્યાંથી– એ સમજીને ચમકાવે છે...સર્વત્ર શરીર ને વાણીનું અમૃત ત્રિમાનું, તપ, સંયમ, સાધનાના અજોડ “ઓજસથી. સમતા, શાંતિ, ધીરજ, મીઠાશ ને અડગતા; એ બધાં એક મહાશકિતનાં જ ચમકતાં સંતાન છે, સાધુતાને ઓપ આપે તેવાં રૂપાળાં બ્રહ્મચર્યનાં એ ગૌરવશાળી ફરજંદ છે.
જીવન પ્રતિભા એમના ચહેરા પર છે કેટલી બધી નિસીમ શાંતિને સરળતા!
