________________
૨૧૪
ભારતની એક વિરલ વિભૂતિ અહીંથી વિદાય લેતાં શ્રી ધીરજલાલભાઈ એ શેઠશ્રીને જણાવ્યું કે “આપ બધા મુંબઈ ભલે પધારે, પણ મારું મન વડોદરા જવાનું છે કે જ્યાં આગમપ્રભાકર પૂજ્ય મુનિરાજ શ્રી પુણ્યવિજયજી મહારાજ બિરાજે છે. તેમની સલાહ-સૂચના પણ આપણને આ વિષયમાં ઘણી ઉપયોગી થઈ પડે એમ છે. “શેઠશ્રીએ તે માટે સ્વીકૃતિ આપી અને શ્રી ધીરજલાલભાઇ મુનિરાજ શ્રી પુણ્યવિજયજી મહારાજને મળ્યા.
મુનિરાજશ્રી પુણ્યવિજયજીએ તેમની બધી યોજના સાંભળ્યા પછી જણાવ્યું કે “તમારે આ ગ્રંથને સંઘમાન્ય કરાવ હોય તો પ. પૂ. આચાર્ય શ્રી વિજ્યપ્રેમસૂરીશ્વરજી મહારાજના સંધાડાના એક વિદ્વાન સાધુને તથા પ. પૂ. આચાર્ય શ્રી વિજયનેમિસૂરીશ્વરજી મહારાજના સંધાડાના એક વિદ્વાન સાધુને આ ગ્રંથના સંશોધક બનાવો. તેમના દ્વારા આ ગ્રંથનું સંશોધન થયા પછી અન્ય કોઈ સાધુસમુદાય કે શ્રીસંઘને તે અંગે કશું કહેવાનું નહિ રહે. અમે તે તમારા કાર્યનું સમર્થન કરનારા જ છીએ. તે માટે ગ્રંથો, હસ્તલિખિત પ્રતિ આદિ જે કંઈ જોઈશે, તે જરૂર આપીશું.”
વડોદરાથી પાછા ફર્યા પછી શ્રી ધીરજલાલભાઈએ આ વાત શેઠશ્રીને જણાવી. શેઠશ્રી તે માટે સંમત થયા, પણ આ કાર્ય તેમને જ સેપ્યું. પૂર્વે આ બંને સમુદાય સાથે અથડામણના કેટલાક પ્રસંગો આવ્યા હતા, એટલે
