________________
જ્ઞાનસાર
૭૧
ચિરાતા હશે ? ભગવાનને ચોરનારે તે તરી જાય. પણ એ તો સેના ચાંદીને ચોર છે.
અરબસ્તાનમાં રાબિયા નામની સજનબાઈને પરમાત્મામાં ખૂબ વિશ્વાસ. એનો નિયમ કે રેજનું જોઈએ એટલું રાખે, બાકીનું આપી દે; સંગ્રહ નહિ, સંગ્રહ કરે તે લેવાવાળા આવે. જ્યાં સંગ્રહ ત્યાં કીડીઓ.
એક ધનિકને થયું કે રાબિયા બિચારી બહુ ગરીબ છે, રોજ ભગવાનનું નામ લે છે પણ બિચારીની ગરીબી ટળતી નથી. અશરફીઓથી ભરેલી, જરીની નાની થેલી લઈને એ રાબિયાને બારણે આવ્યું. વિચાર આવ્યા “આને આપવી કેમ? એની હિંમત જ ન ચાલે. રાબિયાનાં તેજ, એકાગ્રતા અને પ્રસન્નતા આગળ એ પોતે જ નાને લાગવા લાગ્યા. એની આગળ આ વસ્તુ ધરવી કેમ?
એટલામાં રાબિયાના અંતેવાસીને આવતે જે. એણે પૂછ્યું: “શાહુકાર આપ અહીં કેમ ઊભા છે ?” ભાઈ ! મારે આ ભેટ ધરવી છે, રાબિયાને આ અશરફીઓ ધરવી છે, મારું આ કામ તમે ન કરે?” એણે હા કહી અને અંદર આપવા ગયે.
પ્રણામ કરી રાબિયાને કહ્યું: “રાબિયા ! આપને એક ધનવાન શેઠ કાંઈક ભેટ ધરવા માગે છે.” “શું ભેટ ધરવા માગે છે ? આત્માની કાંઈ વાત આપે છે? કેઈ નો સંદેશે લાવ્યા છે ? મારા મનમાં વસેલાની કોઈ વાત છે?” “ના ના, એ તે એક નાની અશરફીઓની થેલી લઈને આવ્યા છે.”
રાબિયાએ કહ્યું: “તું આટલા દિવસથી મારી પાસે
