________________
૪૮
જ્ઞાનસાર
આવું ત્યારે એ મને સ્નેહ અને હાસ્યથી કેમ ન 'આવકારે ? ઘરડાં ઈચ્છે કે છેકરાએ અમારા પડયા ખેાલ ઝીલે અને સાસુ ઈચ્છે કે વહુ મારા ખ્યાલ રાખે.
આ અપેક્ષાઓ પૂરી થતી નથી, ધાયું થતું નથી. એટલે અંદર ક્રેાધના, વિષના અને કષાયના દાવાનળ
સળગવા માંડે છે.
“કંપની ઈચ્છા તેમ સમ
•
છાયા કૃપ સમાણી ભાંગી.”
ઝાડની છાયા પથિકને મળે, કૂવાની છાયા કોઇને ન મળે, એમાં જ પૂરી થાય. તેમ અપેક્ષા પણ અંદર પૂરી થાય. માણસ મનમાં તરંગેા ઊભા કરે અને એ તરગાની હારમાળામાં જીવન પૂરું થઈ જાય.
જેનાથી દુનિયા પૂર્ણ થવા માગે છે એની ઉપેક્ષા કરતાં શીખશે તે તમારા મનમાં કદાપિ મળતરા ઊભી નહિ થાય. સદા સંતાષી અને સુખી રહી શકશેા. બીજાનાં સુખને જોઇને તમારી આંખેામાં અમી ઊભરાશે.
જે સત્ય અને અસત્ય; સાચું અને ખાટું; શાશ્વત અને અશાશ્વતના વિવેક કરી શકે એને મનીષી, પ્રાજ્ઞ કહેવાય. એની દૃષ્ટિ ફેવી હોય ? કૃપણા જેની ઝંખના કરતા હોય એની અપેક્ષા નહિ, ઉપેક્ષા.
એની દૃષ્ટિ પૂર્ણાનંદની સુધાથી મૃદુ ખની ગઇ હાય છે, મીઠી અને સુકુમાર બની ગઈ હોય છે, ભાવાત્મક અને સ્નેહાદ બની ગઈ હાય છે.
