________________
૯૫
ઉપાધ્યાયજી મહારાજ કેવળજ્ઞાની નહેાતા, છતાં એમની વાણીમાં આટલા બધા આનંદ આવે, તે કેવળજ્ઞાનીની વાણીમાં તે શું નું શુ\ભયુ` હશે ? જરા કલ્પી તેા જુએ. જે વાણી માલકાષમાં વહેતી હોય તે વાણી હદયને કેવું જડી રાખતી હશે!
જ્ઞાનસાર
પૂર્ણાનંદની કળા બધાના દેખતાં ખીલે છે અને બધાને દેખતાં એ ખીલે છે-એમાં ફેર છે.
આવીશ વર્ષોંના ભાઈ બેઠા બેઠા સારી અને ડાહી વાતે કરતા હતા ત્યાં બીજા ભાઈ આવ્યા. વાતવાતમાં કહ્યું: “મેં ખીડી પીતાં તને જોચે.” “હેં !” “હા.” યુવાન જે ભાઈ ખોડી નહેતા પીતા એવા દેખાવ કરતા હતા પણ વ્યસની હતા. ગભરાઈ ગયા. એણે ચારીથી બીડી પીધી હતી, મનમાં ફફડાટ ઊભા થયા. કબૂલ કર્યું. પગે પડીને કહ્યું: “તમે મહારાજશ્રીને કહેશે। નહિ. મારાં મખાપ ત્યાં રાજ જનારાં છે, એ એમને કહેશે તે મારું શું થશે ?” પૂછ્યું: “તમે મને કયાં જોયા ?’’
મીન્તભાઇએ હસીને કહ્યુ કે મે બીડી પીતા તને જોયે હતા. ‘હું પાતે બીડી પીતે હતા એ વખતે મે' તને જોયેા.’
તુ બીડી પીતેા હતેા એમ નહેાતુ કહ્યું, પણ મે' અડી ષીતાં પીતાં તને જોયા એમ કહ્યું. વાકય એકજ છે પણ અ ભિન્ન છે. ાકરા પકડાઈ ગયા.
સહુના દેખતાં કળા ખીલે છે અને કળા ખીલતાં એ સહુને જુએ છે.
