________________
“પણ વાડાન છે. બસ અનુસંધાન રેડતાં થઈ જાયો. તેના માટે અંદમાં નજરની જરૂર છે. પણ તમને અવલોકન નથી, અંધાપો છે.
હવે ગુણની અલેષ પામવા દોષનો ગાઢ રગ છોડવો જરી છે. ગુણનો બલેષ પામવા વિશેથી તત્વ આ ગાઢ શગ છે. તે એકબીજા સાથે ગુંથાયેલા છે. એક વસ્તુ પર શગ બાંધી એટલે તેના વિશેથી વસ્તુ પર ૩૫ થઈ જ જાય. પછી તેના લેખની વિચાર કરી કે ન કરી, જૈમ સુગંધ પ્રત્યે ગાઢ શગ છે તો વીધી તત્વ દુધ્ધિ પ્રત્યે દ્વેષ છે જ. જેમ જેમ દીના ગાઢ રાગને જીવનમા છીનાં ાચી તેમ સફળતા મળતી જાય. હા, સે રાગ ન અથ "પણ ગાઢ ગ તી વી જોઈએ.
:
ગાઢ શગ ધેટલે શું ?
દોષને ભમર્થન આપવું. તેને સારા! માને, પદ્મપાત, આઝદ હીય. દોષના ગાઢ જંગ ગુના મુખને ખેંચી લાવે છે. જે આમાંથી નીકળી અથ તેને દોષ પ્રત્યે અંતરમાં બાઞર નથી. હા, હૈ વખર્દોષ એકી શ તેમ નથી, ગમે પણ હૈ, સેવ પાણ છે. પણ પદ્માનનો ભાવ નથી.
દર્દી જેમ કપડું ધીખ્યુ હોય તો એક વખતના સાબુથી ધોવાય છે તેના માટે વારંવાર પ્રડિથા કરવી પડે છે. પહેલી વાર સાબુવાળા નમ પાણીમાં બોળી એટલે સ્થૂલ મૈલ નીડી જાય. તેમ આપણા આત્મા ઉપર ઘણા જ મેલ છે તેમાં જે સૌથી વધારે ડીસ્કુલ મૈલ આજ ગુણ, ધર્મની ગુરુચી ભારે સ્કુલ શૈલ છે. આ નોંધી જાય તો ગુણની અદ્વેષ આવી જાય. વ્યા પછી અદ્વેષને પામેલા જીવમાં સાથ ઘર્મ પામવાની લાયકાત ધ્યાવે છે. અહિયા અધ્યાત્મ પામવા માટેની યોગ્યતા જીવમાં વિકસી છે. પણ હજી તેને અધ્યાત્મ પામવાનું બાડી છે.
જૈમ નથÜને કે વ્નાભાઈવાદને મહાત્મા નહોતા મળ્યા તે
པ་
