________________
471
હૃદય નયન નિહાળે જગધણી
રહેવા જેવું છે. લક્ષ્મીપૂજાથી વેગળા થઈને, વિમલજિનના ચરણને વળગીને, એની આજ્ઞાપાલનરૂપ પ્રતિપત્તિપૂજા જે કોઈ કરશે, તે એમના જેવા, નિર્મળ અને સ્થિર બનશે !
આણા પાલે સાહિબ તુસે, સકલ આપદા કાપે આણાકારી જે જન માંગે, તસ જસ લીલા આપે...
- ૩૫૦ ગાથાસ્તવન ઉપા. યશોવિજયજી મહારાજા
કદાચ, પૂર્વ પુણ્યકર્મના ઉદયે લક્ષ્મી આવી મળી હોય, તો તેના ટ્રસ્ટી બની રહી, બારમા અતિથિસંવિભાગ વ્રતથી વ્રતધારી બની, એને પુણ્યમાર્ગે વળાવી દેવી. એમ કરનાર પાપકર્મથી તો છૂટશે જ, પણ પુણ્યકર્મથીય છૂટી જઇને, નિષ્કર્મા-વીતરાગી બની, ઉપયોગ અવિનાશીતા અને પ્રદેશ સ્થિરત્વને અર્થાત્ સિંદ્ધાવસ્થાને પ્રાપ્ત કરશે. નમસ્કાર મહામંત્રમાં પણ વિધાન ‘‘સવ્વ પાવપ્પણાસણો...’’ છે, ‘‘સવ્વ પુણ્ય લાભાણો...’' એવું નથી.
પુણ્યના ભરોસે રહેવા જેવું નથી. પુણ્યનો ક્ષય થનાર છે. પુણ્ય પરવારી જતાં, પામર-રાંક બની જતાં વાર લાગતી નથી. પુણ્ય પણ નશ્વર છે. તેથી જ તો જ્ઞાની માને છે અને કહે છે કે વિનાશીના વિશ્વાસે રહેવાય નહિ અને અવિનાશી વિના જીવાય નહિ.
નિર્મળતાની માંગણી તો જૈનો રોજેરોજની સ્નાત્રપૂજામાં કરતાં હોય છે. “સિદ્ધ સ્વરૂપી અંગ પખાલી આતમ નિર્મલ હોઇ સુકુમાળી કુસુમાંજલિ મેલો સર્વ જિણંદા.....’
“જે યોગીના થયાં સ્થિર, કાયા, વાણી તથા મન; સમદર્શી પછી તે તો, સર્વદા ભુવને-વને.’”
જાણનારો જણાય છે અને થવા યોગ્ય થયા કરે છે.
