________________
શ્રી શાંતિનાથજી 630
પર્યાયમાં જે પ્રગટીકરણ થયું તે પણ પ્રભુનું જ થયું. આમ પ્રભુ પોતે જ દાતાર થયા અને દાન પણ પરમાત્માનું-પ્રભુતાનું થયું. આમ પરમાત્માની કૃપા થકી યોગીરાજને પ્રભુની પ્રભુતા ભેટરૂપે મળી માટે યોગીરાજ પોતે પોતાના આત્માને નમસ્કાર કરી રહ્યા છે.
સાધના કરવા દ્વારા જે પરમહંસ જેવા ગણાય છે તે સુફી સંત મનસુર પણ ભાવવિભોર થઈ પોકારી ઉઠ્યા કે, ‘હું અનલક છું’” અર્થાત્ હું ખુદ જ ખુદા છું ! અહં બ્રહ્માસ્મિ !
આ ભક્તની ભગવાનમયતા-એકાકારતા-અભેદતા છે. ભક્ત જે પરથી વિભક્ત થઈ ભગવાનના પ્રગટસ્વરૂપ જેવાં જ પોતામાં રહેલા અપ્રગટ સ્વરૂપનું પ્રગટીકરણ થતાં એનાથી જે સંયુક્ત છે એ સ્વરૂપ સંયુક્તતા જ અભેદતા-તુલ્યતા-સમરૂપતા-એકરૂપતા છે.
ભગવાનની પૂજાની પૂર્વે તિલકાદિ કરવા દ્વારા પૂજકની પૂજા કરવાની જે વર્તમાન પ્રણાલિકા છે, તેમાં તે પ્રભુપૂજા પૂર્વેની સ્વપૂજામાં આ જ ભાવો પૂજકે અવશ્ય કરવા જેવા છે.
આ ગાથામાં યોગીરાજની આત્મજ્ઞાનની મસ્તીનો ચિતાર ખડો થાય છે. આવા જ કાંઇક ઉદ્ગાર દેવચંદ્રજી મહારાજના પણ છે. ઉપશમ રસ ભરી, સર્વ જન શંક૨ી, મૂર્તિ જિનરાજની આજ ભેટી કારણે કાર્ય નિષ્પત્તિ શ્રદ્ધાન છે, તેણે ભવભ્રમણની ભીડ મેટી... નયર ખંભાયતે પાર્શ્વપ્રભુ દર્શને, વિકસતે હર્ષ ઉત્સાહ વાલ્યો હેતુ એકત્વતા રમણ પરિણામથી, સિદ્ધિ સાધકપણો આજ સાધ્યો
ઉપશમ રસથી પરિપૂર્ણ અને સર્વજીવોને સુખકારી એવી જિનેશ્વર પ્રભુની મૂર્તિ ભેટી એટલે કે આજ તેમનું દર્શન-વંદન-સેવન અપૂર્વ
જે જેવું છે તે તેવું જાણવું તે જ્ઞાન, જે જેવું છે તે તેવું માનવું તે દર્શન,
જે જેવું છે તે તેવું અનુભવવું તે યારિત્ર આ ત્રણે સમ્યગ્રુપ છે.
