________________
શ્રી શાંતિનાથજી ,
626.
કરી રહ્યો છું. હવે મારા જ્ઞાન દર્પણમાં મને દેખાઈ ગયું છે કે મારા સઘળા કાર્યો સિદ્ધ થઈ રહ્યા છે. સમ્ય દર્શનની પ્રાપ્તિથી જીવની પ્રભુ પ્રત્યેની, માર્ગ પ્રત્યેની શ્રદ્ધા અતિ બળવત્તર થતી જાય છે અને પછી આત્મા, આત્મભાવમાં સ્થિર થતો જાય છે. “મેરૂ ડગે પણ એના મન ન ડગે” આવી ઘુવ શક્તિ-અડગતા જેના આત્મામાં પેદા થાય છે; એનો અંતર આત્મા અંદરથી સાખ પુરે છે કે મેં જે પુરુષાર્થ આદર્યો તેથી મારા સઘળા કાર્યો સિદ્ધ થશે, તેમ હું અનુભવી રહ્યો છું.
હે પ્રભો ! સંસારથી વિસ્તાર પામવા સિવાય બીજી કોઈ કામના મારામાં નથી. આપના દર્શનથી મારી તે મનોકામના સફળ થઈ છે. તે નાથ ! આપના દર્શનથી મને આજે આત્મદર્શન થયું છે તેથી મારા અંતરનો આનંદ ક્યાંય સમાતો નથી. પ્રભુના દર્શને આનંદઘનજીને આત્મદર્શન પ્રગટ્યું તેનો આનંદ તેમના હૃદયમાં સમાતો નથી. જાણે કે એ આનંદ જ ઉભરાઈને-છલકાઈને આ ગાન રૂપે પરિણમ્યો છે! આપણે પણ પ્રભુદર્શન કરીએ છીએ પણ અંતરમાં આનંદ ઉભરાતો નથી કારણકે અંદરનું આત્મદર્શન જે થવું જોઈએ તે થયું નથી. - અહો ! જે આત્મા છૂટકારાના માર્ગે ચડ્યો તેના પરિણામ ઉલ્લાસમય હોય છે, તેને છૂટવાના જ વિકલ્પો આવે છે, તેને નિમિત્તો પણ છૂટવાના જ મળે છે, છૂટેલા અને પામેલા દેવ, તથા છૂટકારો પામતાં ગુરૂ તેમજ છૂટવાનું બતાવતાં શાસ્ત્રો મળ્યા પછી વિકલ્પો પણ છૂટવાના ને પામવાના જ આવે. તેમાંયે છૂટકારાનું મૂળ સાધન તો નિજસ્વરૂપનું અવલંબન છે ને દેવ-ગુરુ-શાસ્ત્ર પણ એ જ કરવાનું બતાવે છે એટલે તેવા જીવને સ્વરૂપ સાધનની પ્રધાનતા છૂટતી નથી. સંસારથી છૂટકારો પામતાં જીવની આવી પરિણતી હોય છે. તેને છૂટકારાના
ધ્યાનથી-સમાધિથી આત્મસુખનું વેદન કરવું તે જ નિશ્ચયથી છડું ગુણસ્થાનક છે.
