________________
૫૦. .
अजब गति है कर्म की, राखे प्रतीति काय, आरम्भा यूही रहे, अवर अचिंतित होय ॥१॥
શેઠ સાંડાશાની બાબતમાં પણ આવું જ બન્યું. પ્રભુભક્તિ અને તપશ્ચર્યાની ઘણું મોટી અસર થાય છે. આજના યુગમાં આપણે આવું કરતા નથી. આ જ કારણે આજકાલ કયાંય પણ કોઈ દેવી સિદ્ધ થતી નથી, કે ન કોઈ દેવતા. થાય પણ કેવી રીતે ? આપણી તપશ્ચર્યા સાથે આત્મબળ નથી હોતું. આપણે બધા ફળ મેળવવા તરફ વધુ ધ્યાન આપીએ છીએ. પરંતુ શેઠ સાંડાશા પાસે ફક્ત તપશ્ચર્યા જ નહીં, પણ તેમનું મનોબળ પણું હતું અને સાથે સાથે હતી ચારિત્ર્યની શુદ્ધતા. આત્મબળ વિના તથા ચારિત્ર્યની શુદ્ધતા વિના મેષ સંભવિત નથી. અને મેક્ષ પણ કર્મક્ષય વિના સંભવિત નથી. કર્મક્ષય કરવા માટે આત્મ-બળની આવશ્યકતા રહે છે. તે સમયે જે કે કર્મકાંડ માટે વિધિ-વિધાન હતાં નહીં, છતાં પણ શ્રદ્ધા, તપશ્ચર્યા તથા આત્મબળ વડે સિદ્ધિ પ્રાપ્ત કરવાનું સરળ ને સંભવિત હતું.
સવાર પડ્યું. શેઠ સાંડાશાના પારણને સમય થયું. તે વખતે શેઠજીનું મન અત્યંત પ્રસન્ન હતું. તેમણે શ્રી સંઘમાં પ્રભાવના કર્યા બાદ જ પારણું કરવાનો નિશ્ચય કર્યો. આવી ભાવનાને લીધે તેમણે શ્રી સંઘને એકત્રિત કરવાને વિચાર કર્યો, પરંતુ તેમાં તેઓ સફળ થયા નહીં. અંતે તેમણે મંદિરના પૂજારીને એક સેનામહોર આપી અને બધું કાર્ય સિદ્ધ થઈ ગયું. દુનિયામાં પૈસા જ બધાને આગળ ધપાવે છે અને તે વળી પાછા ધકેલે છે. પૂજારી બધાને ઘેર બેત્રણ વાર ગયે. અને આમ કરતાં કરતાં બપોર સુધી બધા લોકો એકઠા થઈ ગયા. ઉપસ્થિત થયેલ લેકેમાંથી જે અગ્રેસર હતા, તેમાંથી એકે પૂછયું : “આપે અમોને શા માટે બોલાવ્યા છે ?” શેઠ સાંડાશાએ વિનયપૂર્વક કહ્યું: “હે મહાનુભાવો ! હું સંઘમાં પ્રભાવના
