________________
પૂજ્ય શ્રી લલ્લુજી મુનિ
અભિવ્યક્તિઓમાં પણ સત્ય એ જ છે એવી પ્રતીતિ * પ્રારંભિક અવસ્થામાં દુષ્કર છે. અજ્ઞાન અવસ્થામાં જીવને
અનેક અભિવ્યક્તિઓમાં સત્ય પણ અનેક દેખાય છે અને તેથી તેની સાધના ઊપડતી નથી. જ્ઞાની પુરુષો કહે છે કે
જ્યાં સુધી સત્ય એક ન ભાસે અર્થાત્ અનેક ભાસે ત્યાં સુધી કોઈ એકની પસંદગી કરવી જરૂરી બને છે, પરંતુ આ પસંદગી કુળધર્માદિ અનુસાર નહીં પણ આંતરિક રૂપાંતરણના આધારે કરવી ઘટે.
સર્વ અભિવ્યક્તિઓ કે સંતો કે સાધનાપદ્ધતિઓમાંથી જ્યારે જીવ “મારા માટે શું શ્રેષ્ઠ?' એ નક્કી કરે છે, એનું એકનિષ્ઠ આરાધન - અનુસરણ કરે છે ત્યારે તેના જીવનમાં, તેના અંતરમાં જે રૂપાંતરણ ઘટે છે, લાભની પરંપરા સર્જાય છે એનાથી પ્રભાવિત થઈ. તે એને પૂર્ણપણે સમર્પિત થઈ જાય છે. તે કહે છે કે આ અનન્ય છે, અપૂર્વ છે, અદ્ભુત છે. પણ તે સત્યની વાત નથી કરી રહ્યો, તે તો પોતાના જીવનની વાત કરી રહ્યો છે. મારા જીવનમાં આ અપૂર્વ છે, મારા માટે એ સર્વશ્રેષ્ઠ છે, મારા માટે એ અનન્ય છે - દૂસરા ન કોઈ...!
ભક્તને અપૂર્વ કેમ ભાસે છે?
સુશિષ્ય જ્યારે પોતાના ગુરુને શ્રેષ્ઠ કહે છે ત્યારે તેનો ભાવ એવો નથી હોતો કે બીજા બધા “ખોટા’ કે ‘છોટા' છે. તે તો એટલું જ કહેવા માંગે છે કે મારા જીવનમાં આ
૧૦૯
