________________
दव्वत्थओ य भावत्थओ य, दव्वत्थओ - बहुगुणुत्ति बुद्धिसिया । अनिउणमइ-वयणमिणं, छज्जीवहियं जिणा बिंति ॥ २३३ ॥
દ્રવ્યસ્તવ (જિનચૈત્ય નિર્માપણ જિનપૂજાદિક) અને ભાવસ્તવ(ગુણોત્કીર્તન અંતરંગ પ્રીતિથી આજ્ઞાપાલન વડે પૂજ્ય પૂજના રૂપ) મધ્યે સ્વપર અધ્યવસાયની વિશુદ્ધિ થવાથી દ્રવ્યસ્તવ બહુગુણકારી છે એમ કોઇની બુદ્ધિ થાય તો તે અયુક્ત છે કેમકે તે નિપુણમતિ વચન નથી. જિનેશ્વરો તે સમસ્ત જીવના હિત રૂપ જ વચન વદે છે. ૨૩૩.,
छज्जीवकायसंजमो, दव्वत्थए सो विरुज्झए कसिणो । तो कसिण संजम विऊ, पुप्फाइयं न इच्छंति ॥ २३४॥
દ્રવ્યસ્તવમાં સમસ્ત જીવોનો સંપૂર્ણ સંયમ(બચાવ) થઇ શકતો નથી તેથી સર્વવિરતિયંત વિદ્વાન્ સાધુઓ પુષ્પાદિક આરંભસાધ્ય દ્રવ્યસ્તવને ઇચ્છતા નથી.૨૩૪.
अकसिण-पवत्तगाणं, विरयाविरयाण एस खलु जुत्तो । संसारपयणुकरणो दव्वत्थए कूवदितो ॥ २३५ ॥
(પરંતુ) દેશવિરતિવંત શ્રાવકોને તો એ દ્રવ્યસ્તવ(જિનપૂજાદિક) યુક્ત છે. કેમકે તે તેમને ભવભ્રમણ ઘટાડવાના હેતુ રૂપ છે. તે દ્રવ્યસ્તવના સંબંધમાં અરિહંતોએ કૂવાનું દૃષ્ટાન્ત કહેલું છે. તે આવી રીતે કે કૂવો ખણતી વખતે તે ખણનારને અધિક તૃષા અને શ્રમાદિક લાગે છે પરંતુ તે ખણી રહ્યા બાદ તેમાંથી અતિ શીતળ જળ મેળવી તેનો
श्री पुष्पमाला प्रकरण
६८
