________________
जे उण छज्जीववहं, कुणंति अस्संजया निरणुकंपा । તે દુદામામદ, મતિ સંસારજંતારે ૨૨
તેમજ જે મન, વચન અને કાયાને કાબુમાં નહિ રાખતાં છતાં અનુકંપા (દયા) રહિત બની સર્વ જીવોનો વધ કરે છે, (કરાવે છે અને અનુમોદે છે) તે લાખો ગમે દુઃખોથી પરાભવ પામી સંસાર અટવીમાં ભ્રમણ કરે છે. ૧૨. वहबंधमारणरया, जियाण दुक्खं बहुं उईरंता । हुंति मियावइ तणओ-व्व भायणां सयलदुक्खाणं ॥१३ ॥
વધ, બંધન અને મારવામાં રક્ત છતાં જે નિર્દય જનો જીવોને બહુ દુ:ખ ઉપજાવે છે તે મૃગાવતીના પુત્ર-મુગાપુત્રની પેરે સકળ દુઃખોનું ભાજન થાય છે. ૧૩. नाऊण दुहमणंतं, जिणोवएसाउ जीवहयाणं। हुज्ज अहिंसानिरओ, जइ निव्वेओ भवदुहेसु ॥ १४ ॥
જીવહિંસા કરનારને અનંત દુઃખ થાય છે એમ સર્વજ્ઞ વીતરાગના ઉપદેશથી જાણીને જો ભવદુઃખથી નિર્વેદ-ત્રાસ થતો હોય તો જીવદયામાં રક્ત રહેવું. ૧૪.
* આ ગાથામાં છે તે રીતે તમામ ગાથાઓમાં નિર્દિષ્ટ દૃષ્ટાંતકથાઓ આ ગ્રંથમાં પાછળ આપવામાં આવી છે.
श्री पुष्पमाला प्रकरण
