________________
૫૪૮ ] સિદ્ધ્ર્હુમ – બાલાવઞાધિની
પ્રત્યય રૂપ ન મનાય. બે તૃત્ - ચ્ ર્, વ ના જ કે ત જૂ કરવાના હોય, તથા હૈં કાય* એટલે ‘“ો હિ [૨-૩-~[૦૨]o એ સૂત્રથી ← કરવાનુ કાર્ય હાય તથા વનસ્ તુ કા એટલે “ કાનો જીવ [ ૨-૪-॰ ] ” એ સૂત્રથી લાપ માનીને “ થવામનનેતરો [૨-૨-૩૩]'' એ સૂત્રથી પતર્ નું નવું दीर्घ કરવાનું ન હોય તેા તવ્ + ત્તિ = તવું – આ પ્રયોગમાં ૬ [ ? -૪-૪ ] ’” એ સૂત્રથી ત્તિ ના લાપ થયેલ છે, તેથી લાપની પૂર્વ'માં તદ્ ના ર્ ને ઘેઃ [૨-૨-૪૬ ] ’” એ સૂત્રથી ન થયા, તથા
o
–
“
(6
તે સૌ સઃ [૨-૨-૪ ] ’” એ સૂત્રથી તે ના સ પણ ન થયા. જે સ્થાનીવાવ માનીયે તે, અર્થાત્ ત્ત પ્રત્યયનું વિદ્યાસનપણું માનીયે તે न् ા ા અને त મા स થઈ જતાં નપુ.સકલિંગના પ્રથમા વિભક્તિના એકવચનનું ર્ કે સત્ રૂપ ન બનત. નિસ્થ અવનિ = $ + યજ્ઞ + RR = lf: -- આ પ્રયોગમાં “ ગ[ફે॰ [૬––૪૨ ] 11 એ સૂત્રથી યજ્ઞ પ્રત્યય લાગતાં. ચર્ચ રૂપ થયું, તથા પ્રથમા વિભક્તિના બહુવચનનો ન" પ્રત્યય લાગતાં માર્ચ + જ્ઞસ એમ થતાં ૬ ચત્રગ્ધ [ ૬-૬ ] ” એ સૂત્રથી ચક્ પ્રત્યયને લોપ થઇ માં રૂપ અનેલ છે. હવે ને ચા પ્રત્યયો સ્થાનીવાવ માનીએ તાં, બહુવચનમાં “ િિત [૪-રૂ-બ્] ” એ સૂત્રથી મર્મની વૃદ્ધિ થતાં ના; એવુ અશુદ્ધ રૂપ બનત, માટે પ્રત્યયનો લેપ થતાં આ આ સૂત્ર સ્થાનીવદ્ભાવને નિષેધ કરતા હોવાથી, યક્ પ્રત્યયના લોપ થયા પછી વિદ્યમાનતા જ નથી, એમ માનવાથી ચક્ પ્રત્યય નિમિત્તે થનારૂં કા' નહિ થતાં f; એવુ શુદ્ધરૂપ સિદ્ધ થયું.
''
विशेषणमन्तः ।। ६-४-११३ ॥ [ઃ || ||
નામથી અને ધાતુથી જે અભિન્ન અવયવ હોય તેનુ નામ
