Page Text
________________
પ્રવચન પચીસમું : તત્ત્વાર્થકારિક પરમાર્થી લાભે વા, દોષેશ્વાતંભક સ્વભાવેષ કુશલાનુબંધ મેવ સ્વાદનવધ યથા મૈ૩
પ્રીતિ અનુષ્ઠાન-ભક્તિ અનુષ્ઠાન અનંત કલ્યાણના કરનારા શ્રી પરમાત્મા છે. વિષયોની આસક્તિમાં દેવો સાવ શિથિલ છે. મનુષ્ય વિષયોને જીતી શકે છે. સર્વવિરતિ લેવાથી પરમાર્થ અને કલેશનો અભાવ થાય છે. બે ટાઈમ આવશ્યક અને રત્નત્રયીની સાધના એ તાંત્રિક છે. જિનોક્ત ઇતિ સદ્ભજ્યા...ભાવાર્થ ખબર ન હોવા છતાં શ્રદ્ધા છે. બાબા વાક્યપ્રમાણે....
અબુધ એવા શ્રીપાળને પણ મયણાએ ઠેકાણે પાડી દીધો. આપણે પણ સાચા ભાવથી શરણાગતિ સ્વીકારીએ, તો સમર્પણ-શરણ મળે. ગુરૂતત્ત્વવિનિશ્ચયમાં.... કહ્યું છે કે, દ્રવ્યદીક્ષા લીધી ત્યારે ભાવદીક્ષા ન પણ હોય, છતાં ગુરૂપારતન્યથી બહવ: સંપ્રાપ્તા પરમંપદમ્
કદાચ દીક્ષા લેતી વખતે વૈરાગ્ય ન પણ હોય છતાં દ્રવ્યથી લીધેલું ચારિત્ર ભાવ લાવે અને મોક્ષે જાય, વીર્ષોલ્લાસ વધી જાય તો બધું સફળ છે. ગુરૂઆશા પ્રમાણ હોવી જોઈએ.'
ભક્તિ અનુષ્ઠાન.. દેવભક્ત હજુ બની શકે પણ ગુરૂભક્ત બનવું કઠિન છે. અહંના મરણથી સાચી ભક્તિ આવે છે.. સૈન્યનો કેપ્ટન જાય એટલે મોહ ગયો જ સમજો. અહંકારને કાઢ્યા વિના નમસ્કાર શક્ય નથી જ. સાધુસાધ્વી મળે ને મત્યએણવંદામિ બોલે, સમસ્ત શ્રાવકને પણ અભિવાદન કરે, વિરતિને પ્રણામ કરીને, ઈન્દ્ર સભામાં બેસે... પરમાત્માને નમીને આપણે જગતમાં ચાલીએ તો મોટાં દર્દો વિલીન થઈ જાય.
પહેલાંના કાળમાં રામ રાખે તેને કોણ ચાખે, આવી કવિતાઓ જોલાતી હતી. હવે શું થશે? આ ટેન્શનનો કાળ આવી ગયો, આવ્યા ત્યારે દિગંબરરૂપે જ આવ્યા હતાં, જવાના ત્યારે કાંઈ જ લઈ જવાના નથી તો પછી ગળામાં શાનાં બંધન રાખીને ફરો છો ? કૃષ્ણ અર્જુનને શાંત કરવા કહ્યું,
સર્વાનું કામાનું પરિત્યજ્ય, માં એક શરણં વ્રજ. ભગવાન કહે છે કે, હું તને બાથમાં લઈ લઉં છું, જયાં સુધી તું મારે શરણે નથી આવતો ત્યાં સુધી જ દુઃખ છે. .
પહેલાના યુદ્ધના કાળમાં શરણ સ્વીકારતા અને જે શરણ સ્વીકારે તેને રાજાઓ કાળજાની જેમ સાચવતા. આપણે શરણ લેવા જ જતા નથી તો પરમાત્મા ક્યાંથી સ્વીકારે ? શરણાગત બન્યા વિના ભગવાનની કૃપા ઉતરતી નથી.
નામાકૃતિદ્રવ્યભાવૈ: આ ચાર નિક્ષેપાથી ભગવાન ત્રણે જગતને પવિત્ર કરી રહ્યા છે, પુષ્પરાવર્તનો મેઘ ક્યારેક જ વરસે છતાં કચરા સાફ કરી નાખે, જ્યારે પ્રભુરૂપી મેઘ તો રોજ વરસી રહ્યા છે પણ વરસેલી એ કૃપા બહાર નીકળી જાય છે, કેમકે, ઘડો કાણાવાળો છે.
તારે દ્વારે આવીને કોઈ ખાલી હાથે જાય ના.... પાલીતાણાનો પર્વત ચઢતાં બધાંને માટે પગથિયાં અને પરિશ્રમ સરખો હોવા છતાં પુન્યનો બેલેન્સ દરેકનો અલગ અલગ ભરાય છે. શ્રદ્ધાનાં ભાજન પ્રમાણે પુન્ય મળે.
જૈનશાસનમાં દેવ અને ગુરુને સમકક્ષ ગયા છે. ખમાસમણાં બંનેને સરખાં. કેશીગણધરની આગળ પ્રદેશ રાજા નમુથુણં બોલે છે. દેવ જેવા જ માર્ક ગુરુને આપવામાં આવ્યા છે. ગુરુ ગૌતમની ભક્તિ અપૂર્વ હતી, ઘેલછા ન કહેવાય. મહાવીર પ્રત્યેનો રાગ ગુરુભક્તિ કહી શકાય.
છે. નવાવ દારિ કા દે ૮
| SR No. | 005787 |
| Book Title | Tattvartha Karika |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kirtipurnashreeji |
| Publisher | Kirtipurnashreeji |
| Publication Year | |
| Total Pages | 136 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |