Asht Pravachan Mata

SR No.: 005775
Original Sutra Author: N/A
Author: Gunhansvijay
Publisher: Kamal Prakashan Trust
Publication Year: 2006
Total Pages: 328
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 9 MB

Page 171

પ્રહલન ભક્તિધરી, નિલય ભવજલ તરનારા. ધન, ૫૪
શસિંખન, વિવિપાલન, વિવિબહુમાન તે વિમિડન, અજોડ પ્રવચનભક્તિધારી છે. આ
Aો એટલી ઓછી ન રાખવી કે દશીઓ સાથે દંડાસનની દાંડી પણ જમીનને સ્પર્શે. અને દિવસે તો છે પણ અંધારિયા સ્થાનમાં ઓઘા કે દંડાસનથી પુંજીને જ ચાલવું. દંડાસન હવામાં જ હલતું ન ર વી) રહે તે ધ્યાન રાખવું. આ (૫) ઓઘાની દશીઓ પણ વધારે રાખવી કે જેથી પુંજતી વખતે ઓઘાની દાંડી તે તે છે (રસ્થાને ન અડે. માત્ર દશી જ અડે. વી, (૬) પાત્રા-ઝોળી-૫લ્લાના પ્રતિલેખન ખાસ ઉપયોગીપૂર્વક કરવા. ભોજનની સુગંધથી વી છે તેમાં કીડી વગેરે ફસાઈ જવાની શક્યતા વધારે રહે છે. R (૭) નીચે જમીનને પુંજી-પ્રમાર્જીને જ આસન પાથરવું અને એના ઉપર બેસતી વખતે : વી, આસનાદિ પણ પ્રમાર્યા પછી જ ત્યાં બેસવું. આસન ઉપરથી ઉભા થઈ એકાદ અડધી વી, 3 મિનિટ માટે પણ બીજે જઈએ અને પાછા આવીએ તો ફરી આસન ઉંચકી જમીન પુંજી પછી. (૨) એ જગ્યાએ આસન પાથરી બેસવું. વો આવી અનેક યાતનાઓ સંયમી જીવનમાં ઉતારી દે એવી અપેક્ષા છે. ચાલો, અંતે વી શું આ સમિતિપાલકોના દૃષ્ટાન્તો જોઈ એમની અનુમોદના કરીએ. () (૧૦૫ (૧) એક સાધુએ એવી બાધા લીધી કે “ગચ્છનો કોઈપણ સાધુ બહાર જાય ત્યારે તે વિશે મારે એ સાધુને દાંડો આપવો અને કોઈપણ સાધુ બહારથી આવે ત્યારે મારે એનો દાંડો લઈ વી.
શું બરાબર જોઈ-પ્રમાર્જીને મૂકવો.” ( એ ગચ્છમાં ૫૦૦ સાધુઓ હતા. એટલે સવારથી જ કો'ક ઠલ્લે, જાય, કો'ક ગોચરી (9 વો, જાય. એમ અવરજવર ચાલ્યા જ કરતી અને આ મહાત્મા લેશ પણ કંટાળ્યા વિના એ ૫૦૦ થી શું ય સાધુઓને દાંડા આપવા, લેવા, વિધિસર મુકવા વગેરે કરતા.' Sી (૨) કવિકુલકીરિટ તરીકે પ્રસિદ્ધિ પામેલા પૂજ્યપાદ આચાર્યદેવ બપોરે આરામ કરીને 3 હો ઉઠે કે તરત મુહપરી હાથમાં લઈ ઓઘો પુંજે, ઓઘો હાથમાં લઈ (જો ચશ્મા પહેરવા હોય છે
તો) ચશ્માનું બોક્ષ પુંજી બોક્સ ખોલે, પછી ચશ્માને ઓઘાથી પુંજી ચશ્માં હાથમાં લે, પછી ૬, વી) મુહપત્તીથી દાંડીના સાંધાના ભાગો પુંજી દાંડી ખોલે અને પછી કાનના ભાગ મુહપત્તી વ Aી વગેરેથી પુંજી ચશ્મા પહેરે ર આ કોઈ અતિશયોક્તિ નથી. પરંતુ બપોરના સમયે એમને મળવા ગયેલા એક રે વી મહાત્માએ પોતાની નજરોનજર જોયેલી આ વિશિષ્ટ ઘટના છે. અને આ ક્રિયા પણ દેખાડા વ આ રૂપ, કષ્ટરૂપ નહિ પણ તદન સ્વાભાવિક હતી એવું જોનારા મહાત્માને સ્પષ્ટ લાગ્યું. ૨ (૩) એક મુનિરાજ પોતાને વંદન કરનારા નાના સાધુઓના હાથ કે મસ્તક ઉપર પુંજયા ,
વીર વી વીર વીર વીર અષ્ટપ્રવચન માતા ૦ (૧૨) વીર વીર વીર વીર વીરા,
GGGGGGGGG
1990ஆஆஆஆ00BB0இ00099
વ
v,"
V
,S