________________
• જીવનસંધ્યા
૮૨
બરાબર આ સમયે બહાર મોટરે ઊભી રહ્યાનો અવાજ આવ્યું. સુરેશે કહ્યું: “તેને રસોઈ તો કરવી જ પડશે ને ? મારે સાડાદસ વાગે ઓફિસે પહોંચવું પડે છે.”
ઉષાએ કહ્યું: “એ બધી ઉપાધિ એને નહિ કરવી પડે. આમ સામે જુવે. અમારા માણસો આવી પહોંચ્યા છે!”
સુરેશે જોયું. ત્રણ મેટરલારીઓ સરસામાન લઈને આવી પહોંચી હતી. એ બધો સામાન માણસે ઉતારી રહ્યા હતા. આ બધી વસ્તુઓ ઉષાના નવા સંસારની હતી. ઉષાએ પૂછયું: “તમે કયાં નેકરી કરે છે?
એ સાંભળીને તમારે શું કરવું છે? તમને શરમ આવશે.” સારું...”
સુરેશ વધુ વાર ઊભા રહી શકે નહિ. ઉપર જવા લાગ્યા. દાદરના બે પગથિયાં તે ચડ્યો હશે અને પાછા ફરીને કહ્યું: “ભાભી, પંદર રૂપીયાના પગારથી એક ટાઈપીસ્ટની જગ્યા પર છું!”
ઉષા જરા વ્યથાર્યો હાસ્ય સહ બોલી. “એવી નેકરી હવે તમારે કરવાની જરૂર નથી. આજે જ રાજીનામું આપી આવજે.”
રસેડામાં બેઠેલ નિર્મળાએ ઉષાને કંઠ સ્વર સાંભળ્યા હતા. ભય અને લજજાથી તે અવાફ બની ગઈ હતી. નિસ્પદ બની હતી. તેના હદયમાં વારંવાર એમ જ થતું કે હમણાં ઉષા આવશે અને પિતાને કંગાળ દેહ તેને કેવી રીતે દેખાડી શકાશે? અને જે કંઈ ચોવનનું માધુર્ય હતું તે તે અન્તકાંક્ષિત સંતાને ચૂસી લીધું હતું !
