________________
ताम्बूलीरागसंपृक्तं, यथास्यं भाति तेऽधुना । થરથરધાર છું, તથા ચં ત ળે રર .
હે નાથ! આપનું મુખ અત્યારે તાંબુલના રંગથી રંગાયેલું જોઉં છું. તેવી રીતે રણભૂમિમાં આપનું મુખ રુધિરથી ખરડાયેલું હું જોઈશ ત્યારે મારા મનને સંતોષ થશે.”
त्वविक्रान्तिर्महावीर !, त्रैलोक्येऽपि विदित्वरी ।
सुधाभित्तिरिवम्लानीकार्या नाऽकीर्तिकज्जलैः ।।२३।। “હે મહાવીર ! આપનું પરાક્રમ ત્રણ લોકમાં પ્રસિદ્ધ છે તે ચાંદનીના પ્રકાશથી વ્યાપ્ત ભીંતની જેમ ઉજ્વળ છે, તેને અપકર્તિરૂપ કાજલથી મલિન ના કરશો.”
सुमेरुस्त्वमसि स्वामिमानसे भुजवैभवैः ।
त्वं तृणीभूय संग्रामान्, मुखं मा दर्शयेर्मम ||२४ ।। “હે નાથ ! આપના ભુજાબળનો વૈભવ આપના સ્વામીના મનમાં સુમેરુની જેમ અંકિત છે. તેને રણસંગ્રામમાં તૃણની જેમ હલકો બનાવીને આપનું મુખ મને દેખાડશો નહીં.”
भटानां पर वीरास्त्र|वितान् मरणं वरम् । धिगस्तु धरतः प्राणान्, भोरूनाक्रोशकश्मलान् ।।२५।।
શત્રુસૈનિકોના શસ્ત્રોના ઘાથી મરવું તે શ્રેષ્ઠ છે. પરંતુ કાયર બનીને કલંકિત જીવન જીવવું એ ધિક્કારને પાત્ર છે.”
सुरभिरेस्त्वं यशःकुन्दै, सुरभीकुरु मामपि । મન વન્દનાયત્તે, આપ હમારા યતઃ Tરા/
હે નાથ, આપ સ્વયં વસંતપ્ત સમાન છો. આપના યશરૂપી મુચકુંદ પુષ્પોની સુવાસથી મને સુવાસિત કરજો, મલય પર્વત પર રહેલાં ધવ, ખદિર આદિ બધાં વૃક્ષો ચંદનથી જેમ શું સુવાસિત નથી બનતાં?” ' .
यशश्चन्द्रोदये स्फीते, भटिमादिगुणास्तव ।
પાવ્યોન મોસ !, મૂર્ણ ન થાત્ પરત પરિ૭TI “હે વીર શિરોમણિ ! યુદ્ધરૂપી આકાશમાં આપના પરાક્રમ આદિ ગુણોરૂપી ચંદરવો આચ્છાદિત થઈ જશે ત્યારે શત્રુઓરૂપી આતપ (તડકો) આપના મસ્તક પર પડશે નહીં.”
૧. T-(લિપ પણ રિપુર-જામ૦ ૩ ૩૧૨). ૨. સુરમ-વસંતઋતુ (વા ગ્યા સુમા-પિ૦ ૨ ૦૦) ૩. યાકુ-વુિસુI ૪. વલય-ચંદરવો (મ૦ રૂરૂિ૫) ૧. ગુણ-દોરો (શુલ્લે રસ્ત્રી વરી ગુમ રૂા૨૨) દ, જ-શત્રુત ગાવા |
ન ભરતબાહુબલિ મહાકાવ્ય ૧
