________________
જ્ઞાતપુત્ર શ્રમણ ભગવાન મહાવીર વિવરણમાં ઉઠાવા નથી તેમ જ તેને ઉત્તર અહીં તે અપાયા નથી.
અહસ્તુતિ– આ ૨૩ પદ્યની કઈ દિગંબરે (3) રચેલી સંસ્કૃત કૃતિની એક હાથપોથી “ભાં. પ્રા.સં. મં”માં છે. એને સંક્ષિપ્ત પરિચય મેં D C N M ( Vol. XVIII, pt. 4)માં આપે છે જ્યારે પ્રસ્તુત કૃતિની નૈધ આદ્ય અને અંતિમ પઘના ઉદ્ધારણપૂર્વક મેં D G O M (Vol XIX, seo. 1, pt. 2, No. 679)માં લીધી છે. આ કૃતિના કર્તાનું નામ જાણવામાં નથી એટલું જ નહિ પણ એના વાસ્તવિક નામની તેમ જ આ કૃતિ કેઈ સ્થળેથી પ્રકાશિત થઈ હોય તે તેની મને ખબર નથી. એ બાબત પ્રકાશ પડે તે માટે હું એનાં આદ્ય અને અંતિમ પ અનુક્રમે અહીં રજૂ કરું છું - " नित्यं निःस्वेदत्वं निर्मलता क्षीरगौररुधिरत्वं च ।
स्वाघकृतिसंहनने सौरूप्यं च सौरभं च सौलमण्यम् ॥" “यस्येह चतुस्त्रिंशत् प्रवरगुणाः प्रातिहार्यलक्ष्म्यश्चाष्टौ । तस्मै नमो भगवते त्रिभुवनपरमेश्वरायाहते गुणमहते ॥२३॥
પવિજયે અષભદેવનું જે સ્તવન રચ્યું છે તેમાં ૩૪ અતિશને બધેભારે ઉલેખ છે, ચાર સહજ અતિશનું સંક્ષિપ્ત વર્ણન છે અને ૩૪ અતિશયેનું વર્ગીકરણ છે. આ સ્તવનની શરૂઆત “પ્રથમ જિનેશ્વર પ્રણમીએ થી કરાઈ છે.
આ પદ્ધવિજયે શાન્તિનાથનું સ્તવન રચી એ દ્વારા કર્મક્ષયથી ઉદ્ભવતા અગિયાર અતિશનું નિરૂપણ કર્યું છે
૧ આ નામ મેં જવું છે. ૨ આમાં વીતરાગસ્તાવના દિતીય પ્રકાશની છાયા જોવાય છે.
