________________
ભગવાન મહાવીરનું જીવન
૧૯૯
દિવસ એ પલાંઠી વાળીને બેઠા નહિ, લગભગ ખારૂં વર્ષે એએ જાગૃત રહ્યા અને એમણે મૌન ધારણ કર્યું. રૂપી પદાર્થના સ્વરૂપના સતત ચિંતનમાં એએ મગ્ન રહ્યા. અંતે ૪૨ વર્ષની વયે એમને કેવલજ્ઞાન થયું. આ અદ્વિતીય પ્રસંગને ‘ કેવલજ્ઞાન-કલ્યાણક ' કહે છે. આને અંગેના મંગળ દિવસ તે વૈશાખ સુદ દસેમ અને એ સ્થળ તે ‘જંભક’ ગ્રામની પાસે ઋજુવાલિકા નદીના ઉત્તર તટે આવેલા દેવાલયની નજીકના ભાગ.
"
ત્રણ ત્રણ ભવથી જગતને સન્માર્ગે વાળી એનું દુઃખ સદાને માટે દૂર કરવાના ઉત્તમ મનારથ સેવનારને એ મનારથને સક્રિય રૂપ આપવાના આથી સુચેગ સાંપડ્યો. સર્વજ્ઞ ખનતાં વેત એમણે અહીં સમુચિત અને એકાંતે કલ્યાણુકારી ઉપદેશ લોકગિરામાં આપ્યા. પછી વિહાર કરી એએ ‘પાવાપુરી’ માં ‘મહુસેન’ ઉદ્યાનમાં આવ્યા.
આ તરફ સોમિલ નામના ધનિક બ્રાહ્મણે યજ્ઞાર્થે અગિયાર બ્રાહ્મણેાને નેતર્યાં હતા. એ બધા વેદાદિમાં અને ક્રિયાકાંડમાં કુશળ હતા. એ પેાતપેાતાના સેકડા શિષ્યા સાથે આવ્યા હતા, એ અગિયારમાં ત્રણ તે ભાઈઓ હતા. એમાં ઇન્દ્રભૂતિ સૌથી મોટા હતા. એમના ગાત્રનું નામ ‘ગૌતમ’ હતું.
‘અપાપાપુરી’માં—પાવાપુરીમાં મંગળમૂર્તિ મહાવીરસ્વામી પધારતાં ત્યાં સુશોભિત, મહામૂલ્યશાળી અને અતિશય વિશાળ મ’ડપની—ધર્મસભાની–જૈન પરિભાષામાં કહું તે સમવસરણની રચના કરાઇ હતી. એમના દર્શનાર્થે લેાકીનાં ટાળેટાળાં આવજાવ કરતાં હતાં એ જોઈ ઇન્દ્રભૂતિના પિત્તો ખસી ગયા, ઢાઈ
·
