________________
૯-૪
૩૦૭, ભગવાન નીરોગી હોવા છતાં અલ્પ આહાર કરતા હતા. ક્દાચ કર્માંય વશ રાગના ઉત્ક્રય થવા છતાં તેના ઉપચારની ઇચ્છા પણ કરતા નહોતા.
*
૩૦૮. ‘શરીર અંદરથી પણ અશુચિમય તથા ક્ષણભ‘ગુર છે’ –એવુ' સમજીને શરીરશુદ્ધિ માટે · જુલાખ લેવા, વમન કરવુ, તેલ માલીશ કરવી, સ્નાન કરવુ, હાથપગની ચપી કરવી અને દંતમંજન કરવુ” –આ બધી ક્રિયાએ તેએ કરતા નહોતા.
૩૦૯. ભગવાન વિષયવિકારોથી પરામ્મુખ રહેતા અને અલ્પભાષી થઇને વિચરતા હતા.
૩૧૦, ભગવાન કયારેક શિશિરઋતુમાં છાયામાં બેસીને ધ્યાન ધરતા હતા અને ગ્રીષ્મૠતુમાં સૂર્ય સામે મ્હાં રાખી ઉત્કટુકાસને આતાપના લેતા હતા તથા લૂખા-સૂકા આહાર, ચાખા, ખેરનું ચૂર્ણ કે અડદથી પેાતાના નિર્વાહ કરતા હતા.
૩૧૧–૨. આહારમાં આ ત્રણ વસ્તુ વાપરીને ભગવાને આઠ માસ વિતાવ્યા. કયારેક પંદર દિવસ સુધી, કચારેક મહિના સુધી, કચારેક બે મહિના સુધી, અથવા કચારેક છ-છ મહિના સુધી પાણી પણ પીધા સિવાય ભગવાન રાતદિવસ અપ્રમત્ત થઈ નિ:સ્પૃહપણે વિચરતા રહ્યા.
૩૧૩. ભગવાન કયારેક બબ્બે દિવસે, કચારેક ત્રણત્રણ દિવસે, કયારેક ચાર ચાર દિવસે અને કયારેક પાંચ પાંચ દિવસે શરીર ટકાવવાના હેતુથી નિરાસક્તપણે નીરસ આહાર વાપરતા હતા. ‘ જીવહિંસા તથા કર્મોનું સ્વરૂપ જાણીને,
૩૧૪.
મહાવીર ભગવાન પોતે કોઈપણ જાતનુ પાપ કરતા નહિ, બીજા પાસે કરાવતા નહિ,
તથા પાપ કરનારનું અનુમાદન પણ કરતા નહિ. ભગવાન ગામ અથવા નગરમાં પ્રવેશ કરીને
બીજા માટે અનાવેલા એવા શુદ્ધ આહારની શેાધ કરતા હતા. નિર્દોષ આહાર મેળવીને મન-વચન-કાયાના ચેાગાને વશમાં રાખીને સંયમી ભગવાન તેનુ સેવન કરતા હતા.
૩૧૫.
