________________
૨૧૨
જગતમાં કોઈ ન હણાતુ. હેાય તે તે અર્જુન છે અર્હમ્ સત્તત્ત્વ છે. અસત્ તત્ત્વ હાય તે જ હણાય ત્ તત્ત્વ કયારેય હણાતું નથી અહમના આશરો લેનારે અર્થાત્ સત્તત્ત્વને આધાર લેનારે! હણાતા નથી. જન્મ-મરણ્ જીવન હણે છે. જન્મ-મરણના અંત અર્થાત્ ભવત કરનારા પરમાત્મા છે જે અમ છે.
પ્રથમ પાપવૃત્તિથી અટકી પાપપ્રવૃતિથી વિરમવાનું છે જેના અ ંતે પાપપ્રકૃતિના નાશ કરવાને છે.
પાંચ મહાવ્રતના 'ગીકારથી પાપવૃત્તિ અને પાપપ્રવૃત્તિ ના નાશની શરૂઆત થાય છે. પરંતુ પાપપ્રકૃતિ-ઘાતિકમ ના નાશ તે નિવિકલ્પ ઉપયેાગમાં રહેવાથી થાય માટે જ ‘ સવ્વપાવપણાસણા’ એમ નવકારમ ંત્રમાં કહેલ છે, વળી પાપથી મુક્ત થવામાં મુક્તિ છે. પાપબંધ એ અધમ છે, તેથી જ અઢારે પ્રકારનાં પાપથી પાપસ્થાનકોથી વિરમવાનું છે.
પુણ્યખ ધથી થતાં પુણ્યદયમાં સુખની ઇચ્છા, સુખની લાલસા, આસક્તિ અને મે!હુ હેાય છે. માટે જ પુણ્ય' નું લક્ષ્ય રાખવાનુ નથી. દુઃખના મેહ કેઈને નથી. માટે જ ખાટા સુખને (પરાધીન સુખ) મેાહુ છેાડી નિર્મોહી થવુ તે ધમ છે પુણ્યના બંધ અને પુણ્યના ઉદયને ઉપયેગ પાપનાશ માટે કરવાના છે અને નહિ કે નવા પાપ ધ માટે પાપનાશથી મેક્ષ છે. માત્ર પુણ્યપ્રાપ્તિથી મેાક્ષ નથી, હા! પુણ્યપ્રાપ્તિથી દર્દ, દરિદ્રતા અને નક" તીય"ચ ગતિ ટળે છે તેટલા પૂરતી પુણ્યની આવશ્યકતા પાપનાશ અને મુક્તિપ્રાપ્તિના લક્ષ્ય જરૂરી ખરી. જીવ પાપખ ધથી અટકે
