________________
ચોથે ઉ૯લાસ :
: ૨૧૭
સમાવે તીહાં સહિ; સા. અમચે કઈ હેયે દોષ તે દાખે તેહને, સા. અમે તુમ વિણ એ પિકાર કહિએ કેહને. સા. ૬ ઈહને કેઈ આંતરધ્યાન કે ગ્યાન હીયે વશે, સા. તિણે કરી અમ ઉપર રાગ હતું તે સવિ ખશે; સા. જણાછાં ન પરિણામ ઉઢાસી એહને, સાટ છણે છેડયા ભેગ સરે મગન નહી કહને. સા૭ એહને અમ ઉપર સ્નેહ કહો કિમ આવશે, સા. એ આખર છડી ધામ આરામ વસાવશે; સા૦ અમને મન મેં ઉદ્વેગ અજાણ્યા એ ઉપજે, સારા કેઈ પુરવ કર્મ વિશેષ થકી ઈહ ની પળે. સા. ૮ તે માટે કરી એ આયાસ પુછો તમે જાતને, સા. તે પણ મન કેરી વાત કહેશે માતને સાપછે જેઈ કારણ કાર્ય વિચારી ચિત્તથી, સારુ કહે ઘટે તેહને એલંભ દેજ શુભ રીતથી. સા. ૯ તવ ભદ્રા વહુઅર વાત સુણી વિભ્રમ થઈ કુમારજી જહાં બેઠે શાલિકુમાર તહાં તતક્ષણ ગઈ; કુછ દેખે મુખ નુર ને સુર છશો વાદલ થકી, કુરુ વલી અંગીતને આકાર વિલેકીને છકી. કુ. ૧૦ બોલાવી ધરી બહુ નેહ સુનેહ વાકયે કરી, કુછ કહે પુત્ર પ્રાણધાર એ શી ચિંતા
ધરી; કુટ વ્યાપાર વાણિજ ઘર હાટ ઉચાટ ન તાહરે, - કુ. લેહણા દેહણાની વાત તે સઘલી માહરે. કુ. ૧૧ તુજ દેખી અગન આલેચ તે સેચ પ્રિયા ધરે, કુછ તુજ મુખ દેખી દિલગીર ભજન પણ નવી કરે; કુટ ન કરે વલી સકલ શગાર હારાદિક નવી ગમે, કુછ કરે રૂકન
