________________
૧૪૦ :
: શ્રી ધનના શાલિભદ્રને રાસ
ઉચ્ચ સ્વરથી ઈમ કહે, દેય દેય રે દેહ ૩ અમ માતા ને તાતને ગ્રહી રાખ્યા છે કાજ ! ભ્રાતવધુ પણ ભૂલવી, એ વાતે તુજ લાજ કા સાંભલી ધને તુરતમેં, તેડાવ્યા આવાસ ! વસ્ત્રાભરણ વિશેષથી, આપે ધરી ઉહાસ છે માતા પિતા બાંધવ વધુ, મલિયાં મંદિર માંહ ધનપતિની ગુણ વર્ણના, કરે તે અતિ ઉછાહ દા હવે તે પાછલ ત્રિય વધુ, ચિંતે ચિત્ત મઝાર ! છલ કરી ધનપતિયે સવિ, લીધે અમ પરિવાર પેદા એક વધુને કારણે, ઘ છે સહુને દુ:ખ દેખે એ ગામે ઈહાં, અન્યાયેથી સુખ ૮ જઈએ ધનપતિ મંદિરે, કહિયે ગેટ બિછાય છે પતિ અમ પકડયા શા ભણી, મુક તું કરી સુપરસાય છેલ્લા
!! ઢાલ ૧૨ મી છે ( વીણ મા વાઈસ રે, વિઠલ વાપું તુજને-એ દેશી. )
કરિય વિચારને વિયે અબલા, આવી ધન આવાસે. દ્વારરક્ષકે હાંકી કાઢી, વિલખી થઈય વિમાસે. દેખે દેવે રે, એ દિન અમને દીધા. ૧ એ આંકણી, સાંજ પડીને પતિ પણ ન મિલ્યા ન મિલ્યા તુસરે સાસૂ દેરાણી પણ ઘરે નાઠી ફેર પડી ફાંસુ. દે૨ હા ! હા! ધનને અધમ એ કીધે, વસતે ગામે વણકે; વહાર ન પહોચે કેઈની એહને, ચંદ્રગુપ્ત જીમ ચણિકે. દે૩ ઈમ વિલવંતી તે નિજ સ્થાનક, રાત્રિ સમય તિહાં આવે;
