________________
૧૧૮ ]
[ જાણ્યુ અને જોયું આકળા વહેારાવ્યા એવુ લેાકેા જાણશે તેા પેાતે ટીકાપાત્ર મનશે. તેથી દાસીને ખેાલાવી આજ્ઞા કરી કે કાઈ પૂછે કે શું વહેારાખ્યું તેા કહેવુ કે મે જાતે ખીર વહેારાવી છે. પછી તે લેાકા અભિનવોને ત્યાં ભગવાનનાં તેને ત્યાં પગલાં થયાં એ અર્થ અભિનંદન આપવા આવ્યા અને કહેવા લાગ્યા કે ઃ ભાઈ ! મેટાનાં નસીબ પણ મેાટાં હોય ને ! મહાપુણ્યના ઉદય વિના કાંઈ આવે લાભ પ્રાપ્ત થઈ શકે ? જીણુ શ્રાવક ભગવાનની રાહ જોતા ઘેરે ઊભા જ રહ્યો, પણ અકકીના પડિયા કાણાં શું કાંઈ અમસ્તુ' કહેવાયુ હશે ! ' અભિનવ રોડ પણ સૌના મેઢે કેવા અપૂર્વ ભાવથી પેાતે ભગવાનને પેાતાના હાથે ખીર વહેારાવી, તે વાત કહેતાં થાકતા જ નહીં.
'
: અમારા
થેાડા દિવસે બાદ ભગવાન પાર્શ્વનાથની પરંપરાના એક મહા જ્ઞાની મુનિને વૈશાલીમાં આવવાનું બન્યું, ત્યારે ગામલેાકેાએ અભિનવોડની બડાઈની વાતા કરતાં તેમને કહ્યું : ગામના નગરશેઠ કેવા ભાગ્યશાળી ! થાડા દિવસે પહેલાં ચાર માસના ઉપવાસી એવા મહા તપસ્વી ભગવાન મહાવીરને ગેાચરી વહેારાવવાના લાભ તેને પ્રાપ્ત થયા. જી શ્રાવકને એ લાભ લેવાની તીવ્ર ઇચ્છા હતી, પણ ગરીબના નસીમ ગરીબ જ હાય ને ! આવે! મહાન લાભ તે પુણ્યશાળીને જ પ્રાપ્ત થાય ને !'
લેાકેાની આવી વાત સાંભળી જ્ઞાની મુનિરાજે ગભીર ભાવે કહ્યું : ‘મહાનુભાવા! અભિનવ શેઠે ભગવાન મહાવીરને આપેલી ભિક્ષા તે માત્ર દ્રવ્ય ભિક્ષા હતી, ભાવની દૃષ્ટિએ તે એ ભિક્ષાના લાભ જીણુ શ્રાવકને જ પ્રાપ્ત થયા છે!'
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
