________________
કયુદ્ધ
૨૯૭
બરાબર છે; અને એમ કરશો તો તેમાં તમે કશું અજુગતું કરતા નહીં હો.’
<<
(6
“પણ, મૂરખ, સમજી રાખ કે, તારી ગુપ્ત વાત હું એકલો નથી જાણતો, પણ મારા જેવો જ મારો બીજો મિત્ર પણ જાણે છે. એટલે તું મને મારી નાખીશ તેથી કંઈ તારી ગુપ્ત વાત બહાર પડતી અટકવાની નથી; પરંતુ જો હું તને મારી નાખીશ,–અને યુદ્ધમાં તો બધું જ સંભવી શકે – તો પછી યાદ રાખજે કે તારી મૅડમને બે કટ્ટર દુશ્મનોના હાથમાં તું સોંપતો ગયો હોઈશ, જેઓ તેને બરબાદ કર્યા વિના નહીં જંપે!”
“માઁશ્યોર, મારું મોત એમ રસ્તામાં નથી પડયું, અને બે દુશ્મનોની વાત તમે કરી, તેમાંના એકને અહીં ખતમ કરી, બીજાને ખતમ કરવામાં હું ઝાઝી વાર નહીં લગાડું, એની ખાતરી રાખજો,”
જવાબમાં ૬ વાર્દ એક વિકરાળ હાસ્ય હસ્યો. પછી બંને જણ ઓ મેદાનને સામસામે છેડે ઘોડા દોડાવી ગયા. બંને વચ્ચે સોએક પગલાંનું અંતર અને કાળું ડિબાંગ અંધારું અડીખમ ઊભું હતું. એક મિનિટ છેક જ ચુપકીદીમાં પસાર થઈ; પછી બંનેએ પોતપોતાની પિસ્તોલના ઘોડા ચડાવ્યા.
ત્યાર પછી બન્ને જણાએ એકબીજાની સામે ઘોડા દોડાવ્યા: દ ગીશે તો એમ જ માનીને ઘોડો મેદાનની વચ્ચે દોડાવ્યો કે, દ વાર્દ પણ કાયદેસર તેમ જ કરશે. પરંતુ દગીશ મેદાનની વચ્ચે આવ્યો, ત્યારે માત્ર એક ભડાકો અને સણસણતી ગોળી જ તેના ટોપાની કલગી ઉડાવી દઈને ચાલતી થઈ. દ ગીશ વિચાર કરે તેવામાં તો બીજી ગોળી આવી અને તેના ઘોડાના લમણામાંથી પસાર થઈ ગઈ. ઘોડો લથડયું ખાઈને જમીન ઉપર પડયો.
દ ગીશે ધાર્યું હતું તે કરતાં ખુદ્દીન દિશાએથી આ ગોળીબાર થયા હતા. ૬ વાર્દ સામે આવવાને બદલે દગાબાજી રમ્યો હતો.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
