________________
૧૭૦
પ્રેમ-પંક ના રે ના, હવે ઘણું જ મોડું થઈ ગયું છે. કારણ કે, લા વાલિયેર જે કંઈ બોલી હતી, તે રાજાજીના જાણવામાં આવ્યું છે– અરે, રાજાજીએ પોતાને સગે કાને સાંભળ્યું છે– કારણ કે તે વખતે અચાનક તે “રૉયલ-ઓક’ની પાછળ જ છપાઈને બેઠેલા હતા!”
તો તો હવે એ આખલાઓની લડાઈમાં આપણે વચ્ચે પડવા જઈએ, તો રાજાજી અને ‘રૉયલ-ઓક” એ બેની વચ્ચે આપણો જ છૂંદો થઈ જાય.”
“હું તમને એ જ કહેવા માગતી હતી.”
“તો હવે આપણે બીજી રીતે આપણી યોજના વિચારવી જોઈએ. જુઓ, મેં૦ દ ગીશ મૅડમના પ્રેમમાં છે; બીજી બાજુ લા વાલિયેર રાજાજીના પ્રેમમાં છે; ત્રીજી બાજુ રાજાજી મેડમ તેમ જ લા વાલિયેર બંનેના પ્રેમમાં છે, અને છેક છેલ્લા શ્યોર રહ્યા, જે પોતાની જાત સિવાય બીજા કોઈના પ્રેમમાં નથી. આટલાં બધાં પ્રેમપ્રકરણો ચાલતાં હોય, તેની વચ્ચે ડીમચા જેવા માથાવાળો પણ પોતાનું નસીબ ઘડી લઈ શકે. તો પછી આપણ બે જેવાં હોશિયાર માણસોનું તો પૂછવું જ શું?”
“પાછા કલ્પનાને રવાડે ચડી ગયા, ખરું?”
“જરા પણ નહિ; કલ્પનાઓને ઘોડે સવાર થાય તે બીજા; પણ આપણી યોજનાઓ સરળતાથી પાર પાડવી હોય તો આપણે બે વચ્ચે વફાદારીના કોલકરાર થવા જોઈએ. માટે તમારો હાથ લાંબો કરો અને બોલો જોઉં કે, “માલિકૉર્નને માટે બધું જ કરી છૂટીશ.”
“માલિકોને માટે બધું જ કરી છૂટીશ,” મતાલેએ કહ્યું.
“અને હું તાલે માટે બધું કરી છૂટીશ,” માલિકોને પણ હાથ લાંબો કરીને કહ્યું.
“હવે શું કરવાનું છે?”
“હવે તમારી આંખ અને કાન ખુલ્લાં રાખો; એક એકની સામે વાપરી શકાય એવાં બધાં સાધનો ભેગાં કર્યા કરો; અને આપણી સામે વાપરી શકાય એવું એક પણ સાધન કોઈને હાથ ચડવા ન દો.”
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
