________________
શ્રી પાલનું પ્રયાણુ
૯૫
મતાં મુખમાંથી નીકળતાં વચનેા, મેઘની ગર્જના જેવા ગભીર શ્રીપાલને ધ્વનિ – અવાજ હતેા. ]
યુવાન અને રૂપવાન હોવાથી દેખવામાં જાણે પ્રત્યક્ષ દેવકુમાર જ ન હોય તેવા શ્રીપાલકુમારને જોવા માટે લેાકેાનાં ટોળાં નગરના ચાકામાં ચૌટામાં તથા ઊંચી અગાસીએમાં એકઠાં થયાં હતાં.
તે વખતે કાઈ ગામડાના રહેવાસીએ શહેરના રહેનારને પૂછ્યું કેઃ · હે ભાઈ ! આ આન ંદપૂર્વક રાજાના કુમાર જેવા કયા ઉત્તમ પુરુષ જાય છે?
*
>
શહેરના રહેવાસીએ જવાબ આપ્યા કે: અરે! તે તા અમારા રાજાના જમાઈ છે.’
આ પ્રમાણે જાણે એકદમ માણુ વાગ્યું હાય નહિ, તેમ તે કુમાર વિલખા—ઝંખવાણા-થઈ ગયા; અને ખેસહિત ત્યાંથી પાછા વળીને પેાતાના મુકામે પાછા આવ્યા. કુમારને આવી રીતે વ્યાકુલ થએલા જોઈને માતા પૂછે છે કેઃ “હે વત્સ ! આજે તારા શરીરમાં શું કાંઈ રોગ ઉત્પન્ન થયા છે? અથવા તે ઈંદ્ર જેવા જે તું, તેની કાઇએ શું આજ્ઞાના ભંગ કર્યો છે? અથવા તા કાઇએ તારે અઘટિત રીતે પરાભવ કર્યો છે? અથવા તા તારા હૃદયમાં આ કન્યારત્ન સંબંધી કાંઇ ખટકે છે? પરં'તુ બીજી સ્ત્રીઓની માફક અવિનય કરે એ વાત મયણાના સંબંધમાં અને તેમ નથી. ગમે તે કારણથી તારૂ મન ખરેખર ! ચિંતાતુર છે, કે જેથી હું વત્સ! તારૂં મુખકમલ ઉદાસશાકવાળું દેખાય છે. '
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org
