Page Text
________________
જૈન શ્રમણ
૧૨૧ કપિલપુરમાં વેચવા આવેલ એક કુંભાર ઉપર જ હાથીએ કળશ કમલશા શ્રેષ્ઠી જ્યારે દયામણી ભાષામાં ઘોડાને કર્યો અને બાકીના ચાર દિવ્યો પણ કુંભાર પાસે જ પ્રગટ થયા. ઉગારવા પ્રભુજીને વિનવવા લાગ્યા ત્યારે મુનિસુવ્રત ભગવાને તેથી શર્ત પ્રમાણે રાજા જિતશત્રુને રાજવારસો કુંભાર જેવા તેમને આશ્વાસન આપતાં જણાવેલ કે ઘોડો કેશવાળીને કારણે સામાન્ય વ્યક્તિને સોંપવો પડેલ. તે પછી જ્યારે રાજા પ્રભુજી લાક્ષણિક છે અને દેવતાઈ ગુણવાળો છે. પાસે વૈરાગ્યથી સર્વવિરતિ લેવા ગયો ત્યારે કુંભાર વિશેના બીજે જ દિવસે જ્યારે કરુણાભાવથી ભગવાન રાજા વિસ્મયકારી પ્રસંગ વિષે ખુલાસો આપતાં સંભવનાથ જિને અને સામત સાથે યજ્ઞમંડપે પધાર્યા ત્યારે અગ્નિશર્માએ અહિંસા જણાવેલ કે કુંભાર પાસે જે વછેરો ઘોડો હતો તેના આગલા
ધર્મનો ઉપદેશ ગ્રહણ કરવાને બદલે ક્રોધાવેશમાં ભગવાન અને ડાબા પગની ખરી સોનેરી રંગની ચળકાટ મારતી હતી, જૈનમનિ ભગવંતોની આશાતના કરી. ઐતિહાસિક ઘટના એ તેથી તેવાં વિશિષ્ટ લક્ષણવંતા ઘોડાના કારણે કાંપિલપુરનું રાજય બની કે જે ધગધગતા અગ્નિકુંડમાં ઘોડો હોમાવાનો હતો તેમાં કુંભારને પ્રાપ્ત થઈ ગયું. આમ સામાન્ય વ્યક્તિના પુણ્યના બ્રાહ્મણ અગ્નિશર્માને જ તે ઘોડાએ નરસિંહનું ભયાનક રૂપ લઈ ઉદયમાં પુણ્યશાળી ઘોડાનું સાંનિધ્ય જાણી જિતશત્રુ ખુશ
હોમી દીધો, જે મૃત્યુ પામી છઠ્ઠા નરકે ચાલ્યો ગયો. ઘોડો થયો હતો, તથા નવા રાજાનું નામ અભયસિંહ રાખ્યું હતું.
કમલશા શ્રેષ્ઠીના ઘરે ગયો અને તેના જ લક્ષણપ્રભાવે શ્રેષ્ઠીની તે પછી રાજા જિતશત્રુ દીક્ષિત થઈ ઉગ્ર તપ તપી લક્ષ્મી ખૂબ વધી. બ્રાહ્મણો યજ્ઞકર્તાના અચાનક મરણથી દેવલોકે ગયેલ. તે પછીના ભવમાં મનુષ્યભવમાં સંતાન સુખ ગભરાણા અને કેટલાકે દીક્ષા લીધી તો કેટલાકે શ્રાવકધર્મ મેળવી ફરી ચારિત્રપ્રતાપે સ્વર્ગ પામી અંતિમ ભવમાં સ્વીકાર્યો. મહાવિદેહમાં જન્મ લઈ મુક્તિ મેળવશે, તેવું પ્રભુએ ભાખેલ
બ્રાહ્મણોના આગ્રહથી પશુહિંસાના પાપનું પ્રાયશ્ચિત્ત
સમજાવવા ભગવંતે ત્યાં શાસ્ત્રો પ્રરૂપ્યાં. તે ઘટના પોતાના (૨) પરમાત્મા મુનિસુવતજીનો શાસનકાળ : પિતાના સમયની ભગવાનના મુખથી સાંભળી રાજા સુરેન્દ્રદત્ત વીસમા તીર્થપતિના જીવંત અવસ્થામાં બ્રાહ્મણોની જ્ઞાતિ યજ્ઞ પણ પોતાના પિતા ચંદ્રશેખર તથા શ્રેષ્ઠી કમલશાની જેમ દીક્ષિત અને હોમહવનના નામે બકરાં ઉપરાંત અનેક ઘોડાઓના થયા. તે પછી તે જ સમવસરણના પવિત્ર સ્થાને રાજાના પુત્ર બલિદાન કરતી હતી, ચોતરફ હિંસા વ્યાપેલી હતી. તે મિથ્યાત્વી સૂર્યકાંતે મુનિસુવ્રત ભગવાનની યાદમાં દહેરાસર બંધાવ્યું હતું. ભૂદવાન પ્રતિબોધી હિસાચાર બંધ કરાવવા જ્યારે ભગવાન જ્ઞાની ભદ્રબાહુસ્વામી પણ ભરૂચ નગરે પોતા દ્વારા સ્વયં વિહાર કરી ભરૂચ નગરે (તે સમયે ભૃગુકચ્છમાં) પધાર્યા, નેપાળથી પાટલીપત્ર પાછા ન વળવાની સંઘાજ્ઞાના ભંગની ત્યારે રેવા નદીના જમણા કાંઠે દેવતાઓએ સમવસરણ રયું. આલોચના લેવા આવ્યા હતા અને તે જ જિનાલયની નિશ્રા લઈ નગરનો રાજા સુરેન્દ્રદત્ત રાણી ચંદ્રકાંતા સાથે જિનવાણી સુણવા
અઠ્ઠમ તપ કર્યો હતો. પ્રતિમાજીના અધિષ્ઠાયક દેવે સાક્ષાત્ આવેલ. નગરશેઠ પણ આવેલ. પ્રભુજીએ જિનેશ્વરના કર્તવ્ય
સીમંધરસ્વામીજીને પૂછી જણાવેલ કે સંઘાજ્ઞા ભંગના પ્રસંગમાં મુજબ રાજાને જ પ્રતિબોધવા સુરેન્દ્રદત્તના પિતા ચંદ્રશેખર રાજા
આચાર્ય ભગવંત સ્વયં ધ્યાનયોગની સાધના-ઉપાસનાના કારણે અને તેમના નગરશેઠ કમલશાની ઘટના સુણાવી.
નિર્દોષ હતા. પ્રસંગ એવો હતો કે અગ્નિશર્મા નામના બ્રાહ્મણે તે જ ચૌદપૂર્વધારી ભદ્રબાહસ્વામી સ્વયં પોતે પશુઅશ્વમેધ નામે યજ્ઞ પ્રારંભેલ, જેમાં દેશાંતરથી પણ અનેક વિપ્રો પંખીના લક્ષણવત્તા હતા, છતાંય પોતાના જ્ઞાનની આવી ગયા હતા. પૂર્તિયારીરૂપે ગંધાર દેશમાંથી ઉત્તમ ગંભીરતાથી અનેક વાતો ગર્ભિત રાખી છે. લક્ષણવાળો ઘોડો લઈ આવવામાં આવેલ, જેની કેશવાળી
(૩) તીર્થકર મહાવીરદેવનો શાસનકાળ : જે લીલા સોનેરી રંગની ચળકાટ મારતી હતી. તે ઘોડો જ્યાં
ઘોડાના પાછળ ડાબા પગની જાંઘમાં પોપટ આકૃતિનું ચિહ્ન હોય રહે ત્યાં ધનસંપત્તિ ખૂબ વધે તેવો પુણ્યવંતો હતો. પ્રભુજી પણ
તે લક્ષણવંતો અશ્વ ગગનગામી હોય છે તેવી વાત પ્રભુ મહાવીરે પોતાના પૂર્વભવના મિત્રના જીવને આ ભવમાં ઘોડારૂપે હણાતો
તુર્કસ્તાન જેવા અનાર્ય દેશમાં વિચરણ કરતી વખતે ત્યાંના જાણી રાતોરાત સાઠ યોજન જેટલો ઉગ્ર વિહાર કરી પધાર્યા
અજૈન-અનાર્ય સાર્થવાહ વજકંધને જણાવેલ હતી. હતા, જેમાં ઘોડાનું પુણ્ય જોર કરી રહ્યું હતું.
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 005142 |
| Book Title | Vishwa Ajayabi Jain Shraman |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Nandlal B Devluk |
| Publisher | Arihant Prakashan |
| Publication Year | 2010 |
| Total Pages | 720 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 35 MB |