________________
लाट]
[ १५९ एक महाराष्ट्री मळ्यो. तेणे लाटवासीने पूछयु के ' लाटवासीओ कपटी कहेवाय छे ते केवा ?' लाटवासीए कह्यु, ‘पछीथी बतावीश.' मार्गमा सवारनो समय बीती जतां पोते ओढेलं वस्त्र महाराष्ट्रीए गाडा उपर मूक्यु. लाटवासीए एनी दसीओ (लटकता छेडा ) गणी लीधी. पछी नगरमां पहोंच्या पछी महाराष्ट्रीए पोतानुं वस्त्र लेवा मांड्युं, एटले लाटवासी बोल्यो के ‘आ तो मारं वस्त्र छे.' महाराष्ट्री एने राजदरबारमा लई गयो.. त्यां विवाद थतां लाटवासी बोल्यो, 'महाराष्ट्रीने पूछो के वस्त्रनी दसीओ केटली छे.' महाराष्टी ए कही शक्यो नहि अने लाटवासीए ते कही, एटले वस्त्र लाटवासीने मळ्यु. राजदरबारमाथी बहार नोकळ्या पछी लाटवासीए महाराष्ट्रीने बोलावोने वस्त्र पार्छ आप्यु अने कह्यु के 'मित्र ! तें पूछयु हतुं एनो आ जवाब छे. लाटवासीओ आवा होय छे. ___ लाटवासीओ जेने 'क्षीर' कहे छे तेने कुडुक्क (घणे भागे कूर्ग)ना वतनीओ 'पीलु' कहे छे. लाटदेशमां 'दवरक-वलनक'-दोराना गूंचळाने मांगलिक गणवामां आवे छे. आ ‘दवरक-वलनक' ए नाडाछडी होय ए संभवित छे.
लाटदेशमां धान्य भरवानी कोठी 'पल्लग' अथवा 'पल्लक' ( सर० गुज 'पाल्लु' कोठी ) कहेवाय छे ते ऊंचे अने नीचे पहोळी, पण छेक उपर कईक सांकडी होय छे." लादेशनी 'रूतपोणिका'रूनी पूणी महाराष्ट्रमा ‘पेलु' कहेवाय छे.'
लाटदेशमा समान वयनी सखीओने ' हलि' (गुज. — अली') अने नणंदने ‘भट्टा' कहीने संबोधवामां आवे छे. कणसलांमांथी अनाज छूटुं करवानी क्रिया - जोवण, " चोखानुं धोवण 'कांजिय' के ' कांजिक'' (गुज. 'कांजी' ) कहेवाय छे. लाटवासीओ जेने 'अड्डपल्लाण' ( घोडा, पलाण; एनुं गुजराती रूप 'आडपलाण'
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
