________________
सोळमा अने सत्तरमा सैकानुं पद्य तथा गद्य ५९१ हूं पांख विना वृक्षतले पांदडांना पुंजमां पड्यो। छानि रहों ते आहेडीई न दीठो । त्यहां हूं तृषाक्रांत थयो । त्यहां थकी तपोवन ढूंकडे हतुं त्यहां हुं अतिदुखिं दुकडो गयो। ते तपोवन जाबालि ऋषि रहि । तेहनो पुत्र हारित सरोवरिं स्नाननिं आवतां हुं अतिदुखी पड्यो दीठो। पछि शिष्य हस्ते हुं लीधो । जल पायूं । पछि ऋषिपुत्र, स्नान करी अशोकवृक्ष तलिं जाबालि शिष्यसंयुक्त वृंदमां बिठा हता त्यहां मुनि लेई गयो । ऋषिई पूछं पुत्रनिं-येह, एह शुक क्यहां थकी लाव्यो ? कहयु-वनमाहिं दुखी तृषाक्रांत पड्यो तो दया जाणी लाव्यो । ऋषि त्रिकालदर्शी मुज सांहांजोई मुंने कहुँ, अविनय कीधांना एह फल । पछि शिष्य-पुत्रादिके ऋषिनि पूछ-एहनो स्वामी ! शो अविनय छि ? ते ऋषिई कहयु-एकांत रात्रिं विधिपूर्वक कहशुं । पछि रात्रि मुंनि पासे बिसारी सर्व आगलि ऋषिई कथा कही, 'ती कथा सांभलो' इम कही वैशंपायन शुक, ते, हवि राजा शौद्रक आगलिं जाबालि ऋषिनी कही कथा कहि छइ__उजेणी नगरी पुरीशिरोमणि । त्यहां सूर्यवंशी तारापीड राजा अति विख्यात । तेहनो मंत्री शुकनाश नामि ब्राह्मण धीर अतिचतुर । ते मंत्रानि सर्व राजकार्य सूंपी राजा क्रीडा करि । ते राजाने पुत्र नहीं"
( पुरातत्त्व पुस्तक ५ (चैत्र १९८३) पृ० २४४)
अमरेलीनो शिलालेख सं० १६५० नो संवत १६५० वरषे भादरवा सद १३ दने श्रीदीवान पान नवरंगषान हवाले प्रगणे अमरेली मीर श्री मिहमद हुसेन आहिशन नवापुराना माहजन समतजोग जत तमनि विठ माप छ. हीदवाण गय त्रुकणे सूहर मागे तेने....गधेडे गाल.
(पुरातत्त्व पु० ५ पृ० १८१)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
___www.jainelibrary.org
