________________
१34
योपछ :
ए बिहुनइ साधारण दोष, न करइ तो किम बंधन मोष ।
मन बंधाइ छूटइ जीव, ए तो युगतूं नहीं अतीव ।।५४।। गाथार्थ :
એ બંનેનેવેદાંતી અને સાંખ્યમતને, સાધારણ સમાન, દોષ છે, અને તે જ બતાવે છે – (જો જીવ) ન કરે તો બંધન અને મોક્ષ કેમ થાય? મન બંધાય અને છૂટે જીવ એ તો અત્યંત ઘટતું નથી. પછી वादावोध :
इम जीव अकर्ता अभोक्ता सांख्य-वेदांती २ मते कहि, ए बिहुनई दूषण दिइं छइ.- ए बिहुनइं साधारण कहितां सरषो दोष, जो जीव करइ नहीं तो बंध न घटइ तथा मोक्ष न घटइं, जो इम कहिइं क्रियावती प्रकृति छई माटई प्रकृति बंधाई, सात्त्विक-राजस-तामसभावइं प्रकृतिनइं ज संबंध छ, तद्धिकारमहत्तत्त्वना ए भाव छई, जीवनइं तो अध्यासमात्रइं,
सविलासप्रकृतिनिवृत्तिरूप मोक्ष ते जीवनइ छइंए तो घटइ नहीं, जे माटइं जे बंधाइं ते छूटइं- अन्यनइं बंध, अन्यनइं मोक्ष ए कहq ज किम होइ ? ।।५४ ।। गनुपाE :
इम जीव.....सरषो दोष, = मेम ७१ मत - समीता सांध्य भने વેદાંત મતે કહીને એ બંનેને દૂષણ આપે છે –
में बनेने साधा२९५=१२५ो, घोष छे. वे ते. साधार। घोष \ छ ? ते पता छ -
जो जीव.....अध्यासमात्रई, = at ०१ ४३ न तो घटे नाल तथा મોક્ષ ઘટે નહિ. તેની સામે પૂર્વપક્ષી જો એમ કહે કે ક્રિયાવાળી પ્રકૃતિ છે, માટે પ્રકૃતિ બંધાય છે, કેમ કે સાત્ત્વિક, રાજસ અને તામસભાવો સાથે પ્રકૃતિનો જ સંબંધ છે. કેમ કે તદ્ધિકાર=પ્રકૃતિના વિકારરૂપ, મહત્ તત્ત્વના=બુદ્ધિના, એ ભાવો છે સાત્વિક,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
