Agam 05 Ang 05 Bhagvati Vyakhya Prajnapti Sutra Part 03

SR No.: 004642
Original Sutra Author: N/A
Author: Bechardas Doshi
Publisher: Dadar Aradhana Bhavan Jain Poshadhshala Trust
Total Pages: 422
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati, Agam, Canon, & agam_bhagwati
File Size: 15 MB

Page 389

शतक १५.
भगवत्सुधर्मस्वामिप्रणीत भगवतीसूत्र.
३६९
"
-
बलरस माहणस्स गोसाला याचि होत्या तर पं से मंसली मंले अन्नया कदापि भंद्दार भारियार गुहिणी सदि चित्तफलगहत्थगए मंखतपेणं अप्यानं भावेमाणे पुत्राणुपुषि चरमाणे गामायुगामं दूश्खमाणे जेणेव सरवणे सन्निवेसे जेणेच गोबलस्स माहणस्स गोसाला तेणेव उपागच्छा ते० २ च्छित्ता गोयलस्स माहणस्स गोसालाए एगदेसंसि भंडनिक्लेवं करेति, भंड० २ करेत्ता सरवणे सन्निवेसे उच्च-नीय-मज्झिमाई कुलाई घरसमुदाणस्स भिक्खायरियाए अडमाणे वसहीए सङ्घओ समंता मग्गणगणं करोति, सहीए सानो समंता मम्गण - गवेखणं करेमाणे अन्नत्थ वसाई अलभमाणे तस्सेव गोबहुलस्स माहणस्स गोसालाए एगदेसंसि वासावासं उवागए। तए णं सा भद्दा भारिया नवहं मासाणं बहुपडिपुन्नाणं अट्ठमाण इंदियाणं वीतिकंताणं सुकुमाल० जाव- पडिरूवगं दारगं पयाया । तप णं तस्स दारगस्स अम्मा- पियरो एक्कारसमे दिवसे. बीतिकंते जाय - यारसादे दिवसे अयमेवारूयं गोणं गुणनिष्पन्नं नामपेक्षं करेंति- "जम्हा वं अम् इमे दार गोयल माहणस्स गोसालाए जाए तं होउ णं अम्हं इमस्स दारगस्स नामधेजं 'गोसाले' 'गोसाले त्ति । तए णं तस्स दारगस्स अम्मा-पिपरो नामधे करेंति 'गोसाले 'ति । तर णं से गोखाले दारण उम्मुवालमा विष्णाय परिणयमेते जोडणगमणुप्यते 'सयमेव पाडि चित्तफलगं करेति खयमेव० २ करेता चित्तफलनहत्थगए मंसणेणं अप्पाणं भावेमाणे विहरति ।
३. तेणं फालेयं तेषं समरणं अहं गोषमा! तीसं वासाई आगारयासमझे वसिता अम्मा-पहिं देवत्तगहिं एवं जहा भावणार जाव देवसमादाय मुंडे भवित्ता आगाराओ अणगारियं पादतए तर अहं गोयमा पदमं वासं अ मासंअद्धमासेणं खममाणे अट्ठियगामं निस्साए पढमं अंतरावासं वासावासं उवागए । दोचं वासं मासंमासेणं ममाणे पुढापुचिरमाणे गामाशुगामं दृदमाणे जेणेव रायगिहे नगरे, जेणेव नालंदा बाहिरिया, जेणेव तंतुवायसाला तेणेव उवागच्छामि, ते० २- च्छित्ता अहापडिरूवं उग्गहं ओगिण्हामि, अहा० २ - व्हित्ता तंतुवायसालाए एगदेसंसि वासावासं उषागए तप णं अहं गोयमा ! पढमं मासखमणं उपसंपजित्ता पं विरामि तर णं से गोसाले मंखलिपुत्ते चित्तफलगहत्थगए मंचणे अप्पा भाषेमाणे पुछा चरमाणे जाय- दूरखमाणे जेणेव रायगिहे नगरे, जेणेव नालंदा बाहिरिया, जेणेव तंतुवायसाला तेणेव उवागच्छर, ते० २- च्छित्ता तंतुवायसालाए एगदेसंसि भंडनिक्खेवं करेति, भं० २ करेत्ता रायगिहे नगरे उच्च-नीय जाब- अनस्थ कत्थ वि यस अलभमाणे तीसे व तंतुवायसाला एगदेसंसि वासावासं उदागर, जत्थेव पं
भिक्षाचर अन्य कोई दिवसे गर्भिणी एवी भद्रा नामे स्त्री साथे चित्रनुं पाटीउं हाथमां लइ भिक्षाचरपणावडे आत्माने भावित करतो अनुकने विचरतो एक गागची बीजे गाम जतो ज्यां शरवण नामे सन्निवेश-ग्राम छे अने ज्यां गोबड नामे ब्राह्मणानी गोशाला के या आव्यो;
आयीने गोबहुनामे प्राणनी गोशालाना एक भागमां पोतानुं राचरची मूक्युं मूकीने शरवण नामे गाममां उच्च नीच अने मध्यम कुळना घर समुदायमा भिक्षाचर्या माटे फरतो रहेवा माटे चोतरफ स्थाननी गवेपणा करवा लाग्यो, चोतरफ गवेषणा करतां कोइ पण स्थळे रहेबानुं स्थान नहि मळतां तेणे गोबहुल ब्राह्मणनी गोशालाना एक भागमां वर्षाऋतु माटे आवास कर्यो. ते वखते ते भद्रानामे स्त्रीए पूरा नवमास अने साडा सात दिवस बील्ला पछी सुकुमालहाधपगाळा अने यावत् सुन्दर एवा पुत्रने जन्म आप्यो स्यार बाद से बालकना मात-पिता अगियारमो दिवस वीत्या पछी यावद्-बारमे दिवसे आ आवा प्रकारनुं गुणयुक्त अने गुणनिष्पन्न नाम पाड्युं. कारण के 'आ बाळक गोबहुलनामे ब्राह्मणनी गोशालामां उत्पन्न थयो छे, ते माटे आ बाळकनुं नाम गोशालक हो' - एम विचारी मातापिताए ते बाळकनुं 'गोशालक एवं नाम पाठ बार बाद ते गोशालक नामे बाळक बाल्यावस्यानो लाग करी विज्ञानवडे परिणतमतिवाळो धइ यौवनने पोशाक नाम प्राप्त थयो अने पोतेज स्वतंत्र चित्रपट हाथमां लइ मंखपणावडे आत्माने भावित करतो विहरवा लाग्यो.
भगवान् महावीरे
गया पछी दीक्षा लीची. व
३. ते काले अने ते समये हे गौतम! में श्रीश वर्ष सुधी गृहवासमा रहीने मातापिता देवगत थया पछी ए प्रमाणे - ( आचारांगना "बीजा तस्कंधना पंदरमा भावना अध्ययनने विषे कक्षा प्रमाणे 'मातापिता जीवता दीक्षा नहि वर्ड' आयो अभिग्रह पूर्ण थयो मातापिता देशको जाणी सुवर्णनो त्याग करी, बलनो त्याग करी - इत्यादि यावत् - एक देवदूष्य वस्त्रने ग्रहण करी मुंड - दीक्षित थईने गृहस्थावासनो त्याग करी न्यानो स्वीकार कर्मों. ते बखते हे गौतम! हुं पला वर्धने त्रिषे अर्धमास अर्धमासक्षमण करतां अस्थिमामनी निश्राए प्रथम वर्षाकालमा रहेवा माटे आव्यो, बीजा वर्षे मास मासक्षमण करतां करतां अनुक्रमे विहार करतां, एक गामथी बीजे गाम जतां ज्यां राजगृह नगर छे, ज्यां नालंदानो बाह्य भाग छे अने ज्यां तंतुवाय- वणकरनी शाला छे त्यां आव्यो, आवीने यथायोग्य अवग्रहने ग्रहण करी तंतुवायनी शालाना एक भागमां वर्षाऋतुमां रह्यो. त्यार बाद हे गौतम ! हुं प्रथम मासक्षमणनो स्वीकार करी विहरवा लाग्यो. ते समये मंखलिपुत्र गोशालक चित्रपट हाथमा ग्रहण करी मंसपणावडे मिक्षाचरपणावडे आत्माने भावित करतो अनुक्रमे विचरतो, यापद एक गामधी बीजे गाम जतो राजगृह नगर छे, ज्यां नादानो बाह्य भाग हे अने व्यां वणकरनी शाळा हे त्या आव्यो, त्यो आवीने तंतुवायनी शालाना एक भागमां राचरचील्लु मूक्युं. मूकीने राजगृह नगरमा उच्च, नीच अने मध्यम कुळमां आहारने माटे जतो, यावत्- बीजे क्यांइ पण वसति
बीना वर्षे राजगृह मम चातुर्मास.
नगर.
३
--
आचारात द्विश्रुत भावनाध्ययन प० ४२१-२ । ४७ भ० सू०
www.jainelibrary.org: