________________
૨૮૧
ગશાલક એવી ઘોષણું. થોડી વારમાં નગરના લોકોમાં એ વાત ફેલાઈ ગઈ, અને લોકે વિજયને અને તેના મનુષ્યજન્મને ધન્યવાદ દેવા લાગ્યા, તથા તેના પુષ્યશાળીપણાને અભિનંદવા લાગ્યા.
આ વાત સાંભળી ગોશાલક નવાઈ પામી વિજયને ઘેર આવ્ય; ત્યાં તેણે વરસેલી વસુધારા, પુષ્પવૃષ્ટિ અને ઘરમાંથી બહાર નીકળતા મને તથા વિજયને જોયા. તે જોઈ પ્રસન્ન થઈ તે મારી પાસે આવ્યો અને મને પ્રદક્ષિણા તથા વંદનાદિ કરી પિતાને શિષ્ય બનાવવા વિનવવા લાગ્યો, પરંતુ હું મન રહ્યો. પછી બીજા મહિનાના ઉપવાસના પારણુ વખતે આનંદ ગૃહપતિને ત્યાં, ત્રીજી વખતે સુનંદને ઘેર અને ચોથી વખતે નાલંદા પાસેના કલ્લાક સંનિવેશમાં વેદવાદી બહુલ બ્રાહ્મણને ઘેર પણ તેમ જ બન્યું. હું બહુલને ત્યાં જ હતો તેવામાં ગોશાલક મને શોધતો શોધતા વણકરોના ડહેલામાં ગયો. પણ ત્યાં મને ન જોતાં તેણે શાટિકા (અંદરનાં વસ્ત્ર), પાટિકા (ઉપરનાં વસ્ત્રો, કુંડીઓ, પગરખાં અને ચિત્રપટ બ્રાહ્મણોને આપી દઈ, દાઢી મૂછનું મુંડન કરાવ્યું અને પછી તે કલ્લાક સંનિવેશ તરફ ચાલી નીકળ્યા. રસ્તામાં તેણે લોકો દ્વારા બહુલને ત્યાં થયેલી વૃષ્ટિ આદિનું વર્ણન સાંભળ્યું. આથી, “ઋદ્ધિ-વૃતિ-તેજ-યશ-બલ-વીર્ય-પરાક્રમ વાળા મારા ધર્માચાર્ય અને ધર્મોપદેશક શ્રમણભગવાન મહાવીરને જ આવા પ્રકારની કૃદ્ધિ વગેરે સંભવે છે, બીજા કોઈ શ્રમણ
* આનંદને ત્યાં “અનેક પ્રકારને ભોજનવિધિ, સુનંદને ત્યાં “સર્વ કામનાગુણયુક્ત ભોજન” અને બહુલને ત્યાં, “પુષ્કળ મધુ-ખાંડ અને ઘી સંયુક્ત પરમાન્ન-ક્ષીર” એટલે વિશેષ છે.
Jain Education International 2010_05
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
