________________
भाषान्तर सहित.
४३
"
श्रेणीक राजा सुध पण तेने सारो माणस जाणता ने या नामर्थ। उलखता हता. रात्रे नगरमां मोटी मोटी चोरी करतो हतो. ते एटली बधी चोरी करी के तमाम नगरनां लोक वाह वाह करतां तेनाथी वाज खावी गयां. घणी घणी तपास राखतां ने शोध करतां पण ज्यारे ते पकडायो नही ने चो रीट तो चालु रही त्यारे बेवटे महाजने मली दरबारमां जई राजाने विनती करी कथं के, चोरनो निग्रह करो, के थमने वसवानी बीजी जगा थापो, अगर या श्रमारी कुंची याप स्वाधीनमां ल्यो ने अमने श्राज्ञा करो तेम करीए. राजाए चोरने पकवा माटे बीडुं फेरव्युं. परंतु कोई सामंते तेमज उमरावे तेना सामुं पण न जोयुं अर्थात् कोईनी पण चोरने पकडी पवानी हिम्मत चाली नहीं. आाखरे अजयकुमारे बीरुं बब्युं, पण सात दिवसनी अवधी करी. प्रजाजन पोतपोताने घेर जई कामे वलग्या.
अजयकुमार महा विचक्षण, चार बुद्धि तथा चौद विद्यागुणजाण, बोहोतेर कलामां प्रवीण छाने साहसिक तेमज महा धैfara धर्मिष्ट . ए बुद्धि निधानना जेवी बुद्धि मलवाने अद्यापि पण सर्व मनुष्य मागणी करे बे. हवे अजयकुमार त्रवटे (त्रण रस्ता ज्यां मलता हता त्यां), चोवटे ( चार रस्ता ज्यां मलता हता त्यां ), तथा तस्करने जराई रहेवा योग्य सर्व स्थले फरीफरीने जोवा लाग्या. चोर पकडवाने अजयकुमारे बीकुं बब्युं ने ए वातनी रोहिणीयाने खबर पडतां तेणे अजयकुमारउपर एक कागल लखी जणान्युं के :- " तमे चतुर्बुद्धि निधान बो तो हुं पंचबुद्धिनिधान तुं माटे तमारो बेतर्यो नहीं बेतराजं, मारी बुद्धि पण तमे जु. सातमे दहाडे तमारी पासे मुजरे खातुं तो मुजरो बे, अने तमारे हाथ न था तो हुं चोर खरो. " हावो थायातुं वेलो कागल सेवके थाप्यो ते वांची अजयकुमार चमत्कार
-
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
