________________
नाषान्तर सहित. त्यां आगल दीवानी पुंठे हाथमा खड्ग बेई बानो उत्तो रह्यो. मध्य रात्रिने समये श्रागीयोवीर मुखे फूकारा मुकतो, हाथमां ममरु वजावतो, पगे घरा घमकावतो, रातां नेत्र करी धरती कंपावतो, मद्य मांसनो थाहार करनारो आव्यो. श्रावतांज तेणे काष्ट प्रत्ये हथीधारे करीने हण्यो. काष्टना बे खंग थया पण माणस न दीगे त्यारे ते चारे दीशाये जोवा लाग्यो. ते वखते राजा दीवानी पालथी नीकली श्रावी वैताल (वीर) ने नम्यो. वैताले तेने पुज्युं के आ बधुं कोने माटे मुक्यु ले ? राजाए ज. पाव्युं के, तमारे अर्थे, ए सर्व वस्तुनो नोग लेईने रोग टालो. वैताल सर्वनो नोग लेई तृप्त थयो अने संतोष पामी राजानु धैर्य जोई तेना उपर तुष्टमान थई बोल्यो के, हे राजन् ! तुजने में ए राज्य प्राप्युं अने तुं मने आ प्रमाणे हमेशां बली श्रापजे. एम कही त्यांथी अदृश थयो (चाल्यो गयो ). त्यारपठी राजा निश्चिंत थ सैय्या उपर सुई रह्यो. प्रजात थतां राजाए सैय्या थकी उठीने बहु दान दीधुं. प्रजालोक तेने घणो आसिर्वाद देवा लाग्या. सुखे समाधे राज्य करवा लाग्यो, परंतु वैतालने दररोज रात्रिए बली श्रापवो पडतो होवाथी ते तेने घणुं खटकतुं हतुं. ते न आपवो पडे एवी कोईक युक्ति खोली काढवामां तेनुं चित् लागी रह्यं हतुं. एक वखत वीर श्राव्यो त्यारे राजाए तेने पोतानुं आयुष्य केटबुंडे ए विषे पुब्युं ? वीरे कयु के तहार सो वर्षनुं आयुष्य . त्यारे विक्रमे कीg के आंकमां शून्य पड्यो माटे तेमां एक अधिक करो अथवा एक हीन करो. वीर कहे के, एमांथी अधिक के उबु कोश्थी न थाय. या वात सांजलीने ते वखते वीक्रम मौन धारण करी गयो. बीजे दीवसे तेणे मन साथे विचार कीधो के, आयुष्यमां वध घट थई शकती नथी तो ए (वीर) मने शुं करनार ? धीरजनां फल मीगंडे, धैर्य धर
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
